De dood: 29 dagen later…

Dag 16. De echte wereldleiders

Het kadaver vanaf de zijkant, inmiddels helemaal ingevallen.

In eerste instantie zou je misschien niet zeggen dat de mens met al zijn ego niet bovenaan de voedselketen staat. Er is een organisme, zo klein en wonderlijk dat het overal aanwezig is. We gebruiken het zelfs voor in eigen alcoholische versnaperingen. Het zijn de schimmels. Van de lucht die je inademt tot de stappen die je neemt op straat en in het bos. Kilometers en duizenden jaren oude lange schimmeldraden zitten verborgen onder onze voeten. Ze kunnen de wereld aan, zij ruimen onze rommel op. Als het maar natuurlijk is, kan de schimmel het opruimen. Zo wordt er met succes schimmels ingezet bij het opruimen van lekkende olie op zee, schimmels kunnen mensen genezen bij verschrikkelijke ziektes en zonder schimmels, geen bodem leven, geen bomen en geen voedsel.

Lang voordat de mens op de aarde rondliep werd de aarde beheerst door schimmels en planten. Er zijn fossielen gevonden van paddenstoelen die miljoenen jaren ouder zijn dan de mens zelf. Na de oerknal, toen de planeet donker werd door het as voor de zon stief al het leven. Schimmels namen de planeet over en alle organisme die samen konden werken met schimmels kwamen langzaam terug op aarde. Schimmels leerden onze voorouders meer over hun intellectuele vermogen om te kunnen presteren en mogelijk door het eten van (de verkeerde) paddenstoelen kwam de oermens op ingevingen die van levensbelang waren.  

Dat schimmels dode organisme opruimen is maar goed ook, anders zouden de natuur vol met afval liggen van dode bomenvol en de planeet vol met voedselresten van de mens. Ook de lucht van alle kadavers is dan niet meer om te houden. Op het moment dat het hartje winter is en het lijkt alsof er niets gebeurt met varkentje, zijn de echte wereldleiders bezig aan een grote schoonmaak. Door de lage temperaturen is het zwijn een stukje diepvries vlees geworden. De kou conserveert het dier goed, hierdoor duurt het veel en veel langer voor het dode dier wordt opgeruimd. Een fantastisch proces om te mogen volgen. Zou dit zwijn hier in de zomer liggen dan hadden de maden en torren het dier binnen enkele dagen compleet leeggegeten, maar nu krijgt het onzichtbare de hoofdrol. Je zal ze nooit horen en zelden zien en toch werken ze dag in dag uit. De eerste dagen bleef ik hoopvol de beelden van de cam kijken, maar raakte iedere keer teleurgesteld. Toch kon ik de uitspraak: er gebeurt maar niets, niet over mijn hart verkrijgen. Noem het maar niets al die chemische reacties die in het kadaver en de bodem plaatsvinden.

Dan lijkt de mens misschien rijk, met de hoogste gebouwen, grote steden en grandioze uitvindingen, als we dood gaan zijn we niets meer dan voer voor de schimmels. Het rijk van de schimmels is een onderschatte vertakking binnen de evolutie waar nauwelijks een mens bij stil staat, maar het is een verborgen paradijs waar veel antwoorden verborgen liggen voor wereldwijde problematiek. 

Ik schat dat zwijntje daar nog wel even ligt, ondertussen wordt het opgeruimd door het onzichtbare. Als de insecten bij de eerste warmte van het voorjaar weer tot leven komen zal het plotseling heel snel gaan. Een mooie samenwerking tussen schimmels en hun collega’s.