Joehoe! Kijk eens hoe goed ik kan bobberen. Het lijkt wel of ik zweef. Alle kracht komt vanuit mijn voorflippers, ja ik ben een echte krachtpatser.
Het leven van ons hobbelzakken valt niet mee hoor. We zijn geweldige zwemmers, topatleten al zeg ik het zelf, maar mag het een kilootje minder? In het water voelen we ons zo licht en sierlijk, maar dan komt het moment dat mijn buik vol zit met vis en ik even moet rusten. Om uit te rusten kiezen we meestal zandplaten uit, maar een lekker plekje op het strand doet ook wonderen. Helaas is die Noordzeekust in Nederland steeds drukker aan het worden, dus als het even kan zwemmen we graag om naar een rustige spot. Ik begrijp niet altijd wat al die tweebenige wezens komen doen, op de Waddeneilanden lopen de meeste mensen gelukkig met een boog om mij heen, maar in Noordwijk…
… Nee ik kom niet graag aan de westkust. Ik ben dan ook geboren in de Waddenzee, een gebied vol gevaren. Soms liggen we te rusten op zandplaten tussen de Grijze Zeehonden, het gevaar ligt dan altijd op de loer. Die hobbelzakken zijn tussen de 2 en 3 meter lang en wij Gewone zeehonden worden niet groter dan 180 centimeter hoor. Kun je nagaan dat die Grijze zeehond meer dan 250 tot 350 kilo weegt. Die mannen moeten een gigantisch gewicht met zich mee hobbelen, maar zijn in het water sneller dan ons.
Maargoed, hier lig ik dan op een eiland. Helaas niet een onbewoond eiland, op deze leven tweebenige wezens die met kleine platte doosjes in hun hand lopen. Geen idee wat ze daarmee willen doen, maar als ze dat doosje vast hebben komen ze vaak veel te dichtbij. Ik snap het wel, onze schoonheid is natuurlijk waanzinnig en dat wil iedereen van dichtbij bewonderen, maar hé beentje terug wil je!
Na twee uurtjes rusten en een heleboel vieze poepjes verder, waren er een paar van die tweebenige die grote cirkel om mee heen hebben getrokken. Prachtig, kon ik er mooi uit hobbelen moesten zij steeds hun cirkel verplaatsen. Op Ameland zetten ze dan van die grappige bordjes neer. Geen idee wat erop staat, maar de mensen blijven dan wel mooi op afstand.
Ik ben een Gewone zeehond en heb na mijn geboorte direct leren zwemmen. Maar bobberen heb ik nooit begrepen. Moest ik dat héle stuk terug bobberen. Bobberen is de manier van bewegen over het strand. Dat kost ons een enorme energie. Je kunt op de foto’s mijn bobbertechniek zien. Misschien eens de moeite waard om dit als bootcamptraining te doen voor jullie tweebenige wezens? Dan kunnen jullie voelen hoeveel energie het ons kost als we worden verstoord tijdens ons schoonheidsslaapje! Die Grijze Zeehonden hebben het ook te verduren, hun jongen worden in de winter geboren op zandplaten en in duinpannen. Moeders moet dan bij eb soms een kilometer bobberen naar haar pup…
We hebben dan geen benen, maar zien er qua botten bijna hetzelfde uit als jullie. Onze voorflippers hebben vingers en onze ‘staart’ is eigenlijk geen staart, maar zijn onze voeten met tenen. Compleet met een knieschijf en een dijbeen, scheenbeen en teenkootjes. Och ja de hele meuk. Gebouwd om atletisch te zwemmen dus. Die flippers hebben zwemvliezen met gigantische nagels. Met die nagels kunnen we goed krabben, vis vangen en het zijn ook nog eens handig klimmen. Grapje, dat laatste kunnen wij hobbelzakken niet. Maar die nagels zijn handig om ons af te zetten of juist vast te zetten zodat we op ijsschotsen kunnen komen.
Maar goed, na twee uur rusten kreeg ik zin in een platvisje. Wij Hobbelzakken zijn dus eigenlijk bobberzakken, maar dat klinkt helemaal onsmakelijk vinden jullie ook niet? ‘Ik bobber lekker hier, ik bobber lekker daar, ik bobber recht naar zee en dan is het weer klaar.’
Daar ging ik bobberend terug naar zee, vol goede moed. Na 2 meter was ik al uitgeput. Bof ik even dat er niet veel publiek was. Die tweebenige in hun grote machines kwamen ook nog aanscheuren. Hun raampje ging open, ik dacht nog even: ‘misschien komt er wel een visje uit.’ Maar helaas, ze reden weer verder. Ik heb mij laten vertellen dat ze je naar de zeehonden spa brengen. Een wellness voor ons hobbelzakken om aan te sterken en ze maken ons daar beter. Visjes zwemmen daar niet, maar komen uit een soort blik. Ik ben echter kerngezond dus hoefde niet naar zo’n zeehondenspa. De tweebenige wezens denken véél te vaak dat we ziek zijn. Als we mooi liggen te zijn op het strand pakken ze meteen die platte doosjes om mensen van de zeehondenspa te alarmeren. Ze mogen wel eens op zeeles en meer leren over ons zeezoogdieren. Wij hobbelzakken houden nou eenmaal van zonnen, slapen en rusten op het strand, maar gelukkig zijn we niet altijd ziek, gewond of zwak.
Drie hoofdregels die je moet onthouden als je ons ziet liggen. Dan komt het vast goed.
- 30 meter afstand.
- vierpotige zeehonden aanlijnen.
- Bel de EHBZ, Reddingsbrigade of 144 als we gewond of ziek zijn.
- Hobbelzakken met een nummer of een kleurtje zijn al bij de zeehondenspa geweest.
Meer lezen over mijn lijf? Check het vorige verhaal.
Foto’s van Petra van Went.
FOTO 1 Kijk eens wat een mooi ‘bobberspoor’ ik achterlaat voor jullie…
FOTO 2 Hier laat ik een handtekening voor jullie achter, met een vispoepje. Je ziet goed mijn voorflippers in het zand. Net kunst.
FOTO 3: Mijn scherpe nagels lieten een mooie ‘handtekening’ achter in het zand!
Foto 4: Die zwarte vogels aten mijn vispoepjes op. Een voor verteerde delicatesse? Zie je dat gaatje in mijn hoofd? Dat zijn mijn oren. Die sluiten automatisch als ik een duikje neem. Ik hoorde een machine aankomen. Een groot Zwart monster!
De machine die mijn familie naar de zeehondenspa brengt kwam aanscheuren! Ik hoefde gelukkig niet mee. Doe mij maar vakantie in eigen zee. Ik hoef niet naar het vaste land.
Foto 5: Zo na al dat bobberen moet ik alweer uitrusten. Even mijn achterlijf en kop omhoog, dat doe ik om warm te blijven. Die speklaag zit namelijk alleen op mijn blubberlijf en niet aan de vinnen en op mijn kop. Die kilo’s vis moeten toch ergens heen.
Foto 6: een actie foto! Kijk mij eens bobberen met mijn mooie lijf!
Spiegeltje, spiegeltje aan de waterkant… Waarom moet ik toch steeds bobberen aan land? Dat maakt mijn mooie lijf zo moe. Waarom komt die zee niet naar mij toe? Ik ga rusten tijdens Eb, omdat ik even geen honger heb. En bobber terug tijdens de vloed. Dan komt de vis mij tegemoet.
