Dreigende luchten boven de Waddenzee, mooie kleuren.
De regen klettert tegen de ramen en er is geen streepje zonlicht in de slaapkamer. Met veel moeite sleep ik mijzelf uit bed. In de badkamer schuif ik de lamellen voor het raam opzij om de lucht boven de Waddenzee te bewonderen. Het is fijn om dit vrije uitzicht over het Wad te hebben. Als ik hier uit het raam kijk tref ik geen blik voor de deur, maar een zee! De dag begint grijs en somber vandaag. Maar, er is geen reden om treurig te zijn. Het huis waar ik logeer staat op enkele minuten lopen van de dijk. De lange dijken zijn één van mijn favoriete plekken op het eiland. Hier kan ik de luchten boven het Wad zien. Heerlijk! Het maakt dat ik mijn kwetsbaarheid voel. Kwetsbaar, omdat mijn emoties open en bloot komen te liggen door de wind en de ruimte. Kwetsbaar, omdat ik weer kan ademen. Kwetsbaar, omdat ik besef dat we als mens slechts een stokpoppetje zijn. Kwetsbaar, omdat de kracht van het water hier tastbaar wordt. Het is fijn om te beseffen dat ik als mens deel uitmaak van dit toneel. Hier waait de wind je longen vol, je kop leeg en spoelt de regen de zorgen van mij af. Waardoor er in mij een geluksgevoel aangaat. Boven op de dijk aangekomen schijnt de zon uitbundig op het gras en dat groene tapijt vormt een scherp contrast met de grijsblauwe lucht erboven. De spierwitte watertoren springt er helemaal uit omdat het zonlicht de toren letterlijk even in het zonnetje zet.
De oude watertoren in het zonlicht
Het is een dag om samen het licht te delen. De natuur doet haar best, vanuit het westen stralen de Sint Jacobsladders boven Friesland en in het noordoosten kleuren drie dubbele regenbogen boven het eiland. Een mooi decor voor het feest van het licht. Met de dreigende lucht vanuit het noorden wandel ik via Springfield terug naar huis. Dit decor is een prima inleiding voor het muzikale intermezzo vanmiddag in de Egbertkapel.
Regenboog gemaakt vanaf de Badweg
In de middag wandel ik richting de kapel voor een korte Sint Maarten viering. Op weg naar de kapel achtervolgt een regenbui mij, maar laat de zon het eiland niet in de steek. Dit keer neem ik een regenboog waar boven het oosten. De kleuren en het licht het passen mooi bij de gedachten achter de ‘elfde van de elfde’. Stilletjes neem ik plaats op de laatste kerkbank bij de deur. De sfeer in de kapel is knus, niet alleen omdat het er binnen klein is, maar omdat zowel het muzikale duo als het publiek bescheiden zijn. Het is een fijne setting waar muziek en verhalen elkaar afwisselen. Wil van den Broek vertelt mooie verhalen en Karin Heesen raakt mij met haar viool. Wanneer ze in hoge noten het lied ‘Imagine’ zuiver zingt, krijg ik kippenvel op mijn rug. We sluiten af met een Jiddisch lied waarbij het publiek het refrein eerst nog ingetogen meezingt, maar al gauw in de stemming komt. De vrolijke noten van viool en accordeon brengt ons allen in verbinding met elkaar. Iedereen verlaat de kapel met een lach en het refrein ‘Oy, oy, oy’ galmt nog lang na in onze hoofden.
De dag begon voor mij treurig, maar na regen komt altijd zonneschijn. Wandelen, muziek en verhalen zijn voeding voor het brein en brengen geborgenheid en liefde in deze donkere tijd. Tegen vijven laat het licht zich boven de Waddenzee nog even zien. De spreeuwen verzamelen als een zwarte wolk boven de weilanden en vormen in hun vlucht steeds wisselende figuren. En zo sluit de dag zich af in het licht van Sint Maarten.
Uitwaaien op de dijk
Lied ‘Ale Brider’ oy oy oy
