Overgebleven zaden in de kaardenbollen zijn gaan ontkiemen. Nu is het nog slechts één plant…
We kunnen ons laten inspireren, maar zullen nooit zo sterk worden als de natuur. We kunnen ons verwonderen, erover filosoferen, bewonderen en er zelfs naar verlangen. Het is de kracht om te willen groeien, de drang om zo sterk te overleven dat je er alles aan doet om te ontkiemen. We hebben als mens allemaal die kiemkracht in ons zitten. Als mens heb je honderden kansen jezelf te laten zien, duizenden manieren om te groeien en ontelbaar veel mogelijkheden in één leven. Als zaadje heb je één kans…
Laat het even bezinken. Één kans om te leven, om te overleven, om te groeien en tot bloei te komen. Wanneer heb jij voor het laatst die kans gehad?
Het zaadje en de mol
Een zaadje gebruikt zijn kans optimaal. Soms wacht het tientallen jaren in de bodem tot er toevallig een mol komt en de bodem verstoord. De mol graaft zijn gang en doordat het dier zand omhoog duwt komt dat ene kleine zaadje naar het licht, dat is de kans. In de losse omgewoelde aarde groeit een plantje dat trots net iets hoger groeit dan de rest van de planten om zich heen. Het zaadje deed zich tegoed doet aan luchtige aarde vol voedingstoffen, mineralen en wormenpoep die de mol omhoog heeft geduwd. Het plantje ontwikkelde sterke wortels en nam de tijd ervoor om te wachten tot het eindelijk mocht groeien. Hier ben ik!
Size does not matter
Een zaadje is zo klein dat je het tussen je vingers kunt rollen en toch bevat het alle informatie om zich te ontwikkelen tot een bloem, een plant, een kruid of zelfs een boom die honderden jaren oud kan worden. Een berkenzaadje in de vorm van een vlindertje, vliegt door de lucht en gaat zo op reis. Een vergeten eikeltje die de gaai in zijn vlucht heeft laten vallen, pakt zijn kans en ontkiemt elders tot een eikje. Het maakt niet uit hoe groot het zaadje is, ze hebben allen maar één kans. Het zijn echte reizigers, door op pad te gaan maak je meer kans om jezelf uit te zaaien.
Wij groeien echter door vallen en opstaan en keer op keer worden we er sterker door, maar blijven groeien.
Uitzaaien
Het verbaasde mij dan ook een beetje, dat deze enthousiaste zaden van deze uitgebloeide kaardenbol op deze manier zichzelf bloot stellen en honkvast bleven. De laatste zaden zijn vergeten door de vogels en de wind. Ze zijn veilig in hun stekelige bol blijven zitten en beslissen medio november om te gaan ontkiemen. Ze kunnen daar de hele winter blijven kiemen, maar het plantje kan zich in verdorde bloem niet wortelen. Het kiempje wacht dus tot de uitgebloeide stekelige kaardenbol omwaait en overgeeft aan de aarde. Ik help de jonkies in dit geval een handje, door de uitgebloeide stengels af te knippen. Ik maak een kuiltje in de bodem en dek het geheel toe met wat aarde en afgevallen blad. Welterusten en tot volgend jaar!
Maar niet alleen de kaardenbol heeft het hoog in zijn bol! Ook de overgebleven zaadjes van de Rode Zonnehoed hebben er zin in. De uitgebloeide stengels zijn behoorlijk toegetakeld door de wind en mezen, maar als ik goed kijk zie ik een speldenprikje groen in de uitgebloeide plant. Één zaadje! Dat dappere zaadje grijpt zijn kans om te groeien.
Klaar voor de start
Normaal laat een plant de zaden vallen in het najaar en ontkiemen de meeste zaden in september en oktober. Een deel van die zaden ontkiemt dan alvast op de plek waar ze zijn gevallen. (Daarom kun je het beste bloemen zaaien in het najaar.) Zodra de kou periode in het voorjaar verdwenen is, grijpen de uitgezaaide zaadjes hun kans en schieten de bladrozetten uit de grond. YES! Nieuwe bloemen. De zaden op de foto waren iets te honkvast. Ze willen wel groeien, maar kregen geen kans om zich te laten vallen, want jezelf laten vallen blijft een hele opgaven. Wie helpt je weer overeind? Wie helpt je groeien? Het is kwetsbaar jezelf bloot te geven op de kale aarde. Welterusten groentjes, rust maar even uit. Tot het voorjaar. Samen gaan we in winterrust, want groeien is een levenswerk. Dat doe je niet in één seizoen.
…En dan staat plots de tuin vol met stekelige bladrozetten en onder de grond schieten de penwortels naar beneden. Vanaf die dag hoef ik mij geen zorgen meer te maken om de kaardenbol. Ze hebben hun voorsprong gekregen en over twee jaar staat de tuin er vol mee.
