We hebben allemaal het vermogen om ons terug te trekken naar ons innerlijke zelf. We zijn echter vervreemd in de huidige technologische jungle die de mens zelf gecreëerd heeft. Ergens in jezelf zit de kracht nog, een vlammetje dat je altijd op de been houdt. Ook in donkere tijden, we zijn allemaal vechters. Dat we vuur nodig hebben om te overleven beseffen veel mensen niet, maar waarschijnlijk doe jij elke dag het licht aan, kook je op gas of gebruik je warm water, ook dat is vuur.
Zoals sommige van jullie volgers weten ben ik aan het “groeien” bij de Bosbeweging. Ik schrijf bewust groeien, want het is niet zomaar één cursus of workshop die je volgt. Wie kiest om bij de Bosbeweging in de leer te gaan, kiest ervoor om zijn levensverhaal te herschrijven en is bewust bezig opweg naar zelfvoorzienend leven en één zijn met de natuur.
In mijn vorige blog over de Bosbeweging kon je lezen hoe het is om in de vrieskou vuur te maken met een vuursetje en wat dat met je doet. (Lees hier terug)
Op 1 juli waren de weersomstandigheden verrassend aangenaam en ging ik de uitdaging weer opnieuw aan. De pauze van een aantal maanden was nodig. De eerste keer gaf ik na een half uur hout snijden al op, de tweede keer was ik zeer meditatief aan het hout snijden en kwam ik niet aan vuur maken toe. Dus stapte ik gisteren met een totaal andere mindset het terrein op: “vandaag gaat het mij eindelijk lukken!” Ik heb een zelfgemaakte boog die bevers hebben afgeknaagd ingesneden en tot vuurboog bewerkt. Nu nog met paratouw straks met natuurlijk touw(dierenpees of brandnetel touw).
Eidelijk kon ik mijn focus leggen op het draaien van vuur, de hele kit was met de hand uit hout gesneden. Het was nu een kwestie van draaien, toch? Fout.
Het is de gedachtenkracht van mensen “dat doen we wel even” maa we leven bewust of onbewust erg gehaast. Stappen in auto’s, treinen, vliegtuigen en willen de snelste en beste zijn in dingen. Vuur maken met lucifers of aanstekers right? Maar nee. Het is pijn lijden, de juiste houdingen aan nemen en vooral blijven ademen. Elke keer als je denkt Yes!!! Dan schiet je houtje er vandoor, raakt de spanning van je boog moet je je spindel bijsnijden of breekt je schors. Ik hoorde de frustratie om mij heen, het gevloek, de teleurstellingen.
Dit is het moment waarin ik mijzelf bij een raap, diep adem haal en die spiegel voorhou bij mijzelf. Het lukt mij weer niet! Ik pas elke keer mijn houding aan, span mjjnbhoog opnieuw en begin weer met wrijven, maar ik krijg alleen rook. Hoe ga ik om met teleurstellingen in het leven? Uiterst kalm probeer ik het opnieuw en opnieuw. Ruim twee uur lang. Keer op keer ontstaat er rook, maar net geen kooltje… Ik koel mijn polsen onder de kraan en leer meteen dat teveel druk geven geen zin heeft. Tot drie keer toe brand ik mijn vingers aan de hete spindel die tussen mij wegschiet, en elke keer hoor ik mensen zeggen: “Bijna Tess”. Ik sta op, klop alles van me af. Adem diep in ennuit. Het zweet staat op mijn rug en Tibbe schiet mij te hulp. We bundelen onze krachten en dan opeens komt er een gloeiend kooltje te voorschijn. De euforie en blijdschap is niet te omschrijven. Hoe simpele primaire dingen je zo’n fijn gevoel kunnen geven. Ik hou het nestje van brandbaar materiaal boven mijn hoofd en blaas zachtjes het kooltje aan. Het is heet! Vonkjes spatten uit het droge gras en dan opeens vat het gehele nestje vlam!
Focus, geduld en ademen zijn de sleutelwoorden. Met deze kracht ga ik naar huis! Het vlammetje in mij is weer aangewakkerd, klaar voor een nieuw avontuur.
wil jij net als ik ook leren primitief kunnen overleven in de natuur? Leven van wat de natuur jouw schenkt? Of zelf de uitdaging aangaan en vuur maken? kijk dan op www.bosbeweging.nl voor alle workshops en cursussen. Onthoud wel, deze vaardigheden leer je met je hart. Het is niet een lesje die je aanneemt, of een keertje volgt. Alleen als je heel veel oefent, doet en beleefd zul je kunnen begrijpen wat de natuur jouw schenkt.
Groene groet
Tessa