De terreur van de Tepelhoorn…

edit: MEER LEZEN OVER DE TEPELHOORN EN ANDERE DIEREN UIT DE NOORDZEE? Check mijn boek: Moedertje Groen – Leven aan de kust. Daar tref je dit verhaal aan in een nieuw jasje.

Daar liggen ze dan, zielig bij elkaar verzameld in de avond zon. Vermoord. Willekeurige slachtoffers, sommige met hun streepjes pyjama nog aan. Het zijn de daden van de Grote Tepelhoorn. Tepel? Ja, de Tepelhoorn. Overdag is hij een oersaaie slak, maar ’s nachts….

Vroeger als kind verzamelde ik ze al. Schelpen met gaatjes. Grote schelpen, kleine schelpen. Ruw en in alle kleuren. Het scheelde veel moeite met de naald er een gaatje in te maken.  Handig zo die gaatjes van de natuur, maar nee. Het zijn gaten gemaakt door een zeeslakje. Hongerig kruipt hij over de zeebodem opzoek naar slachtoffers. Als hij deze eenmaal gevonden heeft begint hij te raspen. Aan de tong van de tepelhoorn zitten mini tandjes. Het duurt even, maar met veel geduld raspt hij met zijn tong een oneven gaatje in de schelp, wanneer hij dicht genoeg bij het weekdiertje is, spuit hij gif in het weekdiertje. Dit weekdiertje verdoofd en vervolgens het etenstijd voor de slak. Het is een echte roofslak dus

Tsja, of het komt door zijn naam dat hij een moordenaar is? Je zou de naam maar moeten dragen: ‘Tepelhoorn, kom je eten?’ Hij is vast vaak gepest door de Wulk slak of de Fuikhoorn. Hij draagt deze naam omdat hij van bovenaf op een tepel lijkt. Dit valt vooral op bij de roze, zalmkleurige exemplaren.
 
Ei ei ei en we zijn zo blij…
Afgelopen week was ik dagelijks op het strand aan het rondstruinen. Wat ik toen vond was wel heel bizar. Het voelde glibberig en glad aan en zag er uit als een stukje plastic, maar nee hoor het was kroost!  Het seizoen van ei kapsels is langzaam weer op gang gekomen, maar de afgelopen dagen spoelde massaal de eieren van deze slak aan. Je ziet ze niet, maar vind ze wel! Of althans je vind hun lege huisjes massaal aan de vloedlijn, maar dus ook hun eieren. Later meer over de ballonnetjes van de Wulkslak, maar de Tepelhoorn heeft wel iets heel moois…. Kijk:
 

Nu staat er bij mij in de tuin dus een blik vol met deze eierstrengen. Ik en een mede collega natuurgids hebben ons gebogen over hoe we deze eitjes kunnen gaan bewaren. In tegenstelling tot zeesterren, wulk-eieren, roggen kapsels krabben ect. kun je dit niet drogen in de zon, want het lost op. Ook in de bio-ethanol lukt het niet, want ook dan blijft er weinig van over…. Geen eitje dus, om dit toekomstige lesmateriaal te bewaren.

Zo! Nu weten jullie in ieder geval waar die gaatjes vandaan komen in de schelpen. Ik buig mij inmiddels over de bak kunsthars waar mijn collega Ellen de eierstrengen in heeft gegoten. Morgen spuit ik mijn gevonden zeesterren in met haarlak, dan zijn die in ieder geval klaar om de jut koffer in te gaan! en de slachtoffers van de tepelhoorn hebben één troost. Ze krijgen een eren plaatsje aan mijn schelpen mobiel. 
 
Liefs,
 
Moedertje Groen
 

Eén reactie

  1. Op het eind vd middag liep ik langs de vloedlijn in Hoek van Holland. Daar lag het vol met (ik dacht stukjes kapot rubber. Maar nee hoor het zijn dus eierstrengen. Dank voor de uitleg in dit artikel. Zo heb ik er weer iets bijgeleerd.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.