Over winteren
Ik wens je een mooie Midwinter toe, met veel lichtjes in deze donkere periode. Een gezellige Yule met verbinding en rust. In deze blog wat tips om de maand december en januari te overbruggen.
Het is even wennen, want afgelopen jaren was ik ook tijdens de decembermaanden ook buiten of in het bos te vinden. Hier merkte ik hoe heilzaam het is om hout te hakken en te koken op het vuur. De hele dag deed ik niets anders dan wandelen, schrijven, dierensporen zoeken, hout hakken en het vuur aanhouden. Ik was 5 kilometer van de bewoonde wereld, maar had absoluut geen behoefte aan mensen en drukte om mij heen. De stormen zorgen dat ik meer binnen zit. Dat is dit jaar helaas anders, maar hierdoor merk ik waar ik diep in mijn lijf zo naar verlang: overwinteren.
Nog even en de kerstliederen worden aangepast aan het Nederlandse klimaat. Een dergelijke winterse witte kerst is het in veertien jaar niet meer geweest en de liedjes zijn daarmee ook wat ouderwets. Maar we kunnen moeilijk zingen: ‘Let it rain, let it rain…’ ‘I am dreaming of a dry christmas’ of ‘Walking in a rainy windyland.’ Toen ik in het bos was ging ik ook in de regen naar buiten om hout te hakken. Precies wat die Noren doen, gewoon buiten zijn in ieder weertje. Is het dan een kwestie van ‘mindset’? Niet al-wéér? Altijd maar die mind-set. Het is wel de belangrijkste methode om te leven met de seizoenen en te leven met de natuur. We zijn tenslotte helemaal niet meer gewend om buiten te zijn. Of uberhaupt te-zijn. We staan altijd AAN, altijd bezig met onze omgeving en zijn altijd onderweg. Ironisch genoeg zijn we nooit echt in verbinding met onszelf of onze omgeving. Daarnaast mopperen we ook nog eens een ons over het slechte weer.
Momenteel ben ik net begonnen aan het bijzondere boek Over Winteren van Kari Leibowitz, wat gaat over de positieve effecten van donkerste periode van het jaar: de winter. De auteur had net als ik een haat liefde verhouding met de winter tot ze de winters in Noorwegen onderzocht. Ze is psycholoog en heeft zich tien jaar verdiept in de positieve effecten van de donkere dagen in noord Noorwegen. Hoewel we denken aan een dik pak sneeuw van een Scandinavische winter, kan het ook in Noorwegen behoorlijk grijs zijn. Hoe doen die Noren het? Vroeg zij zich af. Het valt echter niet mee om door die grijze dagen heen te banjeren, maar het boek slaat de spijker op zijn kop. Leibowitz schrijft wat we allemaal diep van binnen weten, maar niet doen: in de winter hoef je niets! Lucht dat even op. Niets? Behalve de winter te omarmen. Moet je dat lezen in een boek? Nou, ze omschrijft erg diepgaand de effecten van winter, depressies en schrijft leuk over de cultuur in Noorwegen.
Het boek bestel je hier (of bij jouw lokale boekwinkel maar aub niet bij BOL!)
De inheemse bevolking van het poolgebied (Sami) zagen de winter dan ook niet als één lang en donker seizoen. Zij hadden de verschillende periodes in de winter een naam gegeven. Dat herken ik wel van mijzelf. Begin november voel ik mij heel anders dan in eind november en in december is de batterij leeg. Moe, veel slapen en nergens zin in. Mijn enige doel op de dag is een schoon holletje en een lange wandeling. Halverwege januari begint opeens iets aan mij te knagen. Je voelt gewoon de verandering in de bodem. De sneeuwklokjes komen boven de aarde uit en de wortels van planten lijken langzaam hun energie weer naar boven de grond te sturen. De uilen baltsen en de ransperiode van de vossen is in volle gang. We gaan langzaam richting het licht! Februari kan het behoorlijk onstuimig weer zijn, met kou en stormen. Die stormen ruimen het hoofd op en zo heeft iedere maan(d) aan het begin en einde van de maand bijzondere momenten. Maart, april en mei allemaal is het begin en het einde van die maan enorm verschillend.
Ik heb langs mijn zitplekken nog nooit een vos voorbij zien komen die zich iets aantrok van de kletterende regen op zijn vacht. Of een ree die zei: ik blijf een dagje onder een boom want het waait mij te hard. Dat vind ik bijzonder, want ze hebben dan wel geen mindset ook zij vinden de regen en stormen niet iets vreugdevols. Een vos slaat zijn dikke staart over zich heen en duikt met zijn kop diep weg. Een ree zal grazen met zijn kont in de wind om minder nat te worden. Dus zouden we meer kunnen leren van die prachtige boswezens?
Mijn kerstboodschap van dit jaar is simpel: KISS the winter (Keep It Short and Simple). Ga naar buiten, opzoek naar iets simpels. Iets héél kleins en omarm die ontmoeting.
Moesten we deze maan(d) niet naar binnen keren? Jazeker, en daar is buiten een mooie leermeester voor. Neem een schrijfboekje mee of maak foto’s van de planten die je ziet. Ga eens bewust kijken hoe planten zich hebben terug getrokken. Of kijk naar de dierensporen om je heen en bekijk hoe de vogels zich gedragen in de verschillende seizoenen. Hoe zoekt een konijn voedsel in de wintermaanden? Waarom graaft die muis zijn gang zo diep? Het lijkt zo simpel. Het hoeft maar iets héél kleins te zijn. Vandaag was dat voor mij een blaadje die in het donker zwarte water waaide en kringen maakte. De oude beuken met kronkels in hun takken en de krakende bomen in de wind. Zie jij die veranderingen in de natuur? Dan maken je hersenen automatisch positieve stofjes aan. Dag winterdip!
en weetje… Eigenlijk is het antwoord op alles: ga naar buiten. Als je die kennis tot je hebt genomen en die kleine ontmoetingen omarmt ben je héél erg rijk. KISS dus.
Lees hier de kerstboodschappen van vorige jaren:
2022 De geheimen van de Winter
2019 Shit Happens (uit mijn 1e boek)
Follow the seasons…
Stel jezelf iedere winterse wandeling nieuwe vragen en giet en stormt het buiten? Bekijk dan maar eens die bomen. Die staan in hun nakie met hun kronen naar de hemel gericht. Ze blijven mooi. Zij overwinteren ook.
