Superkrachten

Stuk hout met boorgaten van de boormossel Foto: Tessa Yanover

Je zal maar een weekdiertje zijn met superkrachten. Je moet iets speciaals hebben om te kunnen overleven in de grote krachtige Noordzee. Tussen de grote hoeveelheid zeesterren liggen brokken met oud veen en hout. Het is net een oud stuk gatenkaas. Deze gaten zijn gemaakt door de boormossel.

Kleine gaatjes van jonge boormossels. Foto: Tessa Yanover

Het weekdier eet geen hout of veen, maar zoekt wel bescherming in stukken hout. Het dier heeft puntige scherpe randjes aan zijn schelp zitten en draait zichzelf rond in hout. Ik vind het fascinerend om allerlei vormen veen en hout te jutten en de gaten te bekijken. Bij grote brokken maak je trouwens ook kans om nog een exemplaar in het hout te zien zitten. We mogen deze superkracht van zo’n klein diertje niet onderschatten… Klein, maar een ontzettende krachtpatser, en dat van alleen een bordje plankton.

Het veen waar de boormossels in boren is natuurlijk niet meer keihard, maar toch moet je jezelf als dier met slechts een kalkjas als bescherming, toch maar zien binnen te komen. En dan te bedenken dat het veen waar de dieren in schuilen al eeuwen oud is. Bepaalde gebieden waar nu zee is waren vroeger moerassen en veengebieden. Toen de zeespiegel het veen overspoelde en de zee steeg kwam het veen onderwater terecht, ze werden toegedekt met slib en zand. Vaak na stormen en harde wind spoelen er nog grotere stukken veen aan. Sommige stukjes zijn heel mooi rond afgesleten doordat ze over de bodem blijven rollen. Het dier kan zich tot dertig centimeter ingraven in hout en veen. Soms zelfs in zachte gesteente. Het diertje zelf is ook al behoorlijk oud en zeer succesvol in overleven, het vrouwtje produceert ontelbaar veel eitjes en de larven overleven langere tijd op stukken drijfhout. Zo is de boormossel ook een échte zee reiziger geworden. Klein, maar vol superkrachten dus.