Spoorzoeken, CSI in de natuur.
Op het eerste gezicht zie je misschien niets op de foto, maar een spoorzoeker ontdekt een compleet verhaal. Jij bent de detective in de natuur. Wie, wat, waarom, hoe… Zou mijn jonge nichtje enthousiast roepen terwijl ze Noddy de detective in Speelgoedland zit te kijken. Nu zijn dat natuurlijk uitspraken van een tekenfilm, maar het zijn wel de kernvragen om te gaan spoorzoeken in de natuur. Wat is hier gebeurt? Wie heeft het gedaan en waren erbij betrokken? In mijn boek lees je meer over spoorzoeken, er zal een wereld voor je open gaan…
bericht gaat onder de foto verder…
De afdruk waar het kadaver heeft gelegen. Kun jij zien waar de kop lag?
Op 31 december 2021 vond ik een jong zwijn wat dezelfde dag was gestorven. Het zwijn kreeg een plek op een grasveld in het bos.* Wekenlang leek er niets te gebeuren met het dier, maar doordat het lichaamsvocht langzaam wegvloeide uit het kadaver en het gras geen licht kreeg ontstond er een afdruk in het gras. In tegenstelling tot een pootafdruk in de modder die langdurig blijft staan en indroogt, is gras niet zo simpel te ‘lezen’. Wanneer een dier gras vertrapt, hersteld het gras zich na enige tijd en veert het weer omhoog. Daarom kun je in gras wel gemakkelijk wildwissels zien (paadjes van dieren die veelvuldig worden gebruikt), maar minder gemakkelijk verse pootafdrukken van een eenmalig bezoek. Het was dus een verassing om te zien dat er om het kadaver nieuwe paadjes ontstonden van nachtelijke bezoekers die met regelmaat terug kwamen. Paadjes die er voorheen nog niet waren.
Het op de voet volgen van een kadaver bied niet alleen een unieke kans om te zien wat er met het dode dier gebeurt, maar ook welke sporen er om het dier ontstaan. Inmiddels heb je kunnen lezen dat Varkentje nadat het in stukken gescheurd werd binnen drie dagen is verdwenen in het bos. Op 1 februari lag er alleen nog enkele plukken haar en wat afgekloven botten. Zo ligt het dier er 29 dagen en zo is het compleet verdwenen. Door wie dan? Je wil het slachtveld verder onderzoeken en zoekt naar kleine details om antwoord te krijgen op je vragen. Onthoud dat je meestal met meer vragen terugkomt dan antwoorden, maar dat is het leuke aan spoorzoeken. Een notitieboekje mee tijdens spoorzoeken is een must. Het kan ook helpen om met regelmaat terug te keren naar het plaats van delict om helderheid te krijgen. Als je eenmaal gaat speuren, zie je overal verhalen. Het is een prachtige eigenschap om je zintuigen te trainen.**
Bericht gaat onder de foto verder…
De plek waar varken een maand lang het licht ontnam van het gras is nog altijd goed af te lezen. Als je goed kijkt zie je precies waar de kop, poten en lijf van het beest hebben gelegen. In dit geval van het dode dier, maar het kan ook van een slapend dier zijn geweest. Zo’n ligplek heeft even tijd nodig om zich te herstellen. Een maand lang hebben schimmels en bacteriën op deze plek hard gewerkt om het proces van ontbinden in gang te zetten. Zij werken samen met het bodemleven. Zelfs een stevige storm kan zo’n diepe afdruk van een kadaver niet laten verdwijnen.
*lees hier de verhalen terug over het kadaver en zijn bezoekers.
De dood van het varken raaf-de-troubadour
**Meer leren over de natuur en spoorzoeken? Schrijf je op de website (rechtsboven) in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte van nieuwe avonturen.
