Ik heb ‘drama skills’, dat weet iedereen, maar na twee dagen gefietst te hebben, met maar weinig eten en drinken, wordt drama opeens realiteit!
Het was in Frankrijk, langs velden en boerderijen. Door dorpjes waar nog nooit iemand van gehoord heeft, omdat er maar drie boerderijen staan. Trek hadden we. Niet zomaar zin in een lekker tussendoortje, maar we konden borden leeg (vr)eten. We hadden nog twee tomaten, wat rijst en één blikje tonijn en het zag er niet naar uit dat we die dag nog een supermarktje zouden vinden. Alles wat eetbaar was, was welkom. We besloten onze watervoorraad op te geven om er rijst mee te koken. Tot er een kaboutertje kwam die onze gasfles om stootte. Daar ging de rijst, met tomaat. Snel pakte ik nog mijn lepel en redde wat er te redden viel. Met een blikje tonijn erbij smaakte het nog best goed, en zand schuurt de maag laten we maar zeggen.
Moe en voldaan met een klein beetje voedsel in ons buik besloten we de boel op te ruimen om door te fietsen. Tot we plotseling, na het her indelen van de voorraad tas nog een stukje chocolade vonden, 90% cacao. Iets waar we echt op teerde, kilometers op konden fietsen. Pure chocolade met zo min mogelijk suiker. Onze redding.
Inmiddels ben ik zo’n 3,5 maand thuis van onze pelgrimsreis. Er valt een magazine op de mat van de Jumbo, de volgende dag een van de AH, de Lidl volgt. Talloze lekkernijen die op de foto er zo smakelijk uit zien. De winkels concurreren elkaar plat, het is december en dat betekend oorlog voor de voedselindustrie. Mijn ogen zien al het lekkers, struinen de bladzijdes af. Het water staat mij in de mond. Al die lekkernijen, verrukkelijk niet? Nou, voor mij hoeft het niet zo. Die decembermaand, de laatste maand van het jaar. Altijd helemaal uitgekauwd. De perfecte kerstmis, een sprankelend oud en nieuw. Chocoladesoesjes, chocolade ijs, chocolade brownies, chocolade taart, chocolade saus, chocolade fondu, choco choco choco…
Het is een strijd die je alleen wint als je geld hebt of een sterke wilskracht. Als pelgrim zijnde hadden we geen geld. We leefde van dag tot dag, wisten niet waar we zouden slapen, of wat we zouden eten. We leefde 100% in het hier en nu en genoten van wat er op onze weg kwam.
Eenmaal thuis is het heel makkelijk om terug te vallen in je oude gewoontes, want tenslotte besef je pas wat je hebt als je het ‘kwijt’ bent. Dus greep ik meteen weer naar de melkchocolade, met minder dan 35%cacao niet echt gezond dus Sinds ik terug ben van mijn reis heb ik mijn tanden niet meer gezet in een reep pure chocolade, ben ik er resistent voor geworden? Of is het pure reislust die naar boven komt wanneer ik de strijd aan ga met mijn smaakpapillen.
Volgens mijn oude kruidengids ‘De gids voor geneeskundige kruiden en planten‘ kun je echte pure chocolade maar beter lekker vinden… 😉
De Thebroma cacoa L. is een kleine boom met fluwelig behaarde takken lange, smalle bladeren en bizarre vruchten. Deze plant is echter één grote schat! want die vruchten bevatten elk 20 tot 40 cacaobonen. Slechts twee maal per jaar worden de vruchten geplukt en verbrijzeld om de bonen eruit te krijgen. Na het roosteren van deze bonen kan men er cacaoboter of chocolade van maken. Wil jij net als ik pelgrimeren en door kunnen in ‘bittere tijden.’? Zorg dan dat je een reep van meer dan 85% cacao of ‘raw chocolate’ in je bagage hebt zitten. Te koop bij natuur en voedingswinkels, en betere supermarkten. Raw chocolate is chocolade die niet op een hoge tempratuur verhit is, waardoor alle werkzame stoffen behouden blijven. Magnesium, antioxidanten, tryptofaan(stofje die je laat ontspannen)chromium, een stofje die zorgt voor een betere bloedsuikerspiegel en de theobromine, een stof die de bacterieën in je mond dood. Ideaal als je op reis bent en niet altijd je tanden kunt poetsen, omdat het water op is. Allemaal stoffen die je vast niet kunt onthouden. Bovendien bevat zuivere caco nog veel meer stofjes waar je blij van wordt. Genoeg reden voor jou dus om nog één hapje te nemen. pssstt, mocht je ooit gaan pelgrimeren naar Santiago de compostella, stop dan even in Astorga(ES) de stad van de chocolade.
Gelukkig hebben we nog échte chocolade!
Liefs,
Moedertje Groen.