De eerste nieuwsbrief van Moedertje Groen. Het voelt wat onwennig, maar het is een bericht vol verwondering. Even over dat ‘offline’ zijn, ik krijg er veel vragen over. ‘Hoe doe je dat?’
De afgelopen periode merk ik hoe druk ons land is. Hoe meer ik offline leef, hoe meer ik merk dat de mens nooit ‘uit’ gaat. We staan altijd AAN. Terwijl we aan staan en het drukke leven proberen te regelen, is ons lichaam van binnen met allerlei processen bezig. Ons hart klopt, we halen adem, onze nieren zuiveren ons bloed en onze darmen verwerken ons voedsel. Je moet er niet aan denken dat je al die lichamelijke processen ook nog moet regelen en plannen en regelen…
… Of toch wel? Want hoe bewust ben jij als lezer van je innerlijke processen? Haal je bewust adem tijdens het lezen van dit bericht? Of sta je op de automatische piloot? Voel je het ritme van je hart of beschouw je dit als vanzelfsprekend? Het eerste wat we doen in ons leven is inademen, het laatste wat we doen is uitademen. Alles daar tussen heb je grip op. Hoe meer je bewust bent van wat er in je lijf zich afspeelt, hoe meer je kunt ontspannen. Offline zijn, is éven op de uitknop drukken van al die externe dingen in je leven (zoals je telefoon, TV en je agenda vol afspraken). Door offline te gaan, ga je online met je lijf… Even opladen.
Dat zal in het begin heel onwennig voelen, maar stel je komt op zo’n punt dat je het begrijpt dan volgt die verbinding vanzelf. Probeer het eens een dag, twee dagen, misschien een week en de maand vliegt voorbij. Het is alsof je een ui pelt tot haar laatste ‘rok’, tot de kern en dan keihard janken (van de ui natuurlijk hahaha, of juist van alles wat los komt in je lijf)
Achter de schermen van Moedertje Groen…
- De zeelessen voor groep 6 7 en 8 beginnen aankomende week. Dat vraagt de nodige voorbereidingen, schoonmaak en inpakwerk van spullen. Binnenkort meer over deze leuke lessen.
- Ik volg een jaaropleiding over geneeskrachtige planten. Momenteel stinkt het huis van de vlierbloesem, hangen er overal kruidjes te drogen en ligt er in elke kamer wel een kruidenboek.
- Ben ik de slakkenvanger van Noordwijk, maar voel ik mij soms net een alcoholist als ik met halve liters goedkoop bier om 9:00 uur in de ochtend bij de kassa aankom…
VERWONDERING 1. Patronen in het natte zand, de zee trekt zich terug. Stroomboompjes van modder en zand blijven over. Geïnspireerd op de professionele foto’s van Petra van Went.
We trappen af met het eerste bloeinieuws van deze rubriek. En daarna vogelpret.
Brede Ereprijs – Veronica austriaca subsp. teucrium Fotografie Tessa Yanover Westerduinen
Ik zet mijn fiets aan het eind van het ruiterpad tussen paal 1 en paal 2. Ik wil niet naar het Westerstrand, want het is druk op de afrit. De ruiterpaden zijn eigenlijk altijd stil en vrij van toeristen. De witte toren verdwijnt achter mij en de afrit loopt vrij stijl af. Langs het mulle zand zijn de bermen dit jaar flink groen. Opeens staat ze daar, Veronica. ‘Joehoe! Hier moet je zijn, kom je mij bewonderen?’ Ik kniel voor haar. de koude N.O wind verdwijnt, omdat ik op mijn buik in het veld lig.
Ik herken haar familie. Haar zusje, met kleine bloemetjes heb ik op de moestuin groeien. Ze is er een uit de Ereprijs familie, maar wie. ‘Wie ben jij, schoonheid?’ Vraag ik haar. Veronica, straalt trots. Blauwer dan hemelsblauw, geen paars en geen lila en ze valt op tussen al het groen. Ze kruipt niet, zoals kruipend ereprijs. Ze heeft geen smalle bloemen zoals veldereprijs. Nee, ze steekt er volop boven uit. Ze wil gezien worden! Ze is niet gewoon, zoals gewone ereprijs. Ze is blauwer dan al haar familieleden en ik denk dat ze met kop en schouders boven haar broers en zussen uitsteekt zij wordt de brede ereprijs genoemd.
De rest van mijn tijd op het eiland groet ik haar uitbundig en wens haar in mijn achtertuin. Zo aantrekkelijk en tedere plant, die wil ik iedere dag even bewonderen. Bij thuiskomst staat ze naast mijn schuurdeur te pronken! Heel zachtjes. Niet zo uitbundig als op Schier, maar ze staat er voor MIJ! Wat blijkt, ik had de schoonheid vorig najaar gekocht bij Cruydt Hoeck en was vergeten dat ik haar geplant had. Zo heb ik een klein stukje van het eiland toch dichtbij.
VOGELPRET (Voor het complete verhaal achter deze term verwijs ik je graag naar mijn eerste boek)
De afgelopen uren kwamen de heftigste buien van dit jaar over ons land. In mijn joggingbroek en dik vest zit ik op te warmen op de bank. De wielen van mijn fiets rolde zich door 20 cm stromend water. Het water sopte in mijn schoenen en mijn kleding plakte aan mijn lijf. Het is rond zonsondergang 20:30 uur als er twee verzopen Turkse torteltjes komen aanvliegen op mijn pergola. Eindelijk is het droog. De zon brengt ons een laatste groet en laat de veren van de duifies zalmroze kleuren. Het koppeltje kruipt na een uitbundige poetsbeurt tegen elkaar aan. Ik moet denken aan dit filmpje uit de tekenfilm Bambi, hoe veerkrachtig en puur de natuur is… Het vat deze regenachtige dagen wel mooi samen, na regen komt altijd….
En na deze video gaan we door met Nieuws onder de golven.
Nieuws onder de golven!
Het is laag water aan het worden en ik ben een lange wandeltocht aan het maken over het Rif.
Trap ik plotseling met mijn blote voeten in deze beauty, ze zat ingegraven in de branding. Een vrouwelijke Noordzee krab zo groot als mijn hand. Ik weet niet of je ooit het geluid hebt gehoord van een woedende krab? … Dat volgt in mijn video die ik aan het monteren ben over krabben en heremietkreeften… Brrrr.
Boekentip
En ik sluit deze eerste nieuwsbrief af met een boekentip.
De Hertenman, Geoffroy Delorme
Ik huil niet snel tijdens het lezen van een boek, maar dit is een sprookje om te lezen. Of het echt zo is gegaan zoals de auteur schrijft heb ik mijn vraagtekens bij, maar mijn respect voor het ree is door het lezen van dit boek heel erg gegroeid. Dit boek zal verplichte kost moeten zijn voor alle mensen die hardlopen, fietsen, of wandelen met hun hond in de natuur. Je voelt tijdens het lezen hoeveel impact de mens heeft op dit zeer gevoelige zoogdier met haar prachtige glanzende ogen en natte snuit. Tevens brengt dit boek je ook dichterbij de natuur, omdat het je meer inzicht geeft over planten en dat we eigenlijk beter kunnen eten zoals een ree: knabbelend, kleine hapjes van plant naar plant en lang kauwen om te proeven. Stilstaan, ruiken, horen en dan pas zien. Dan ontdek je nog eens geheimen.
Vragen, opmerkingen of suggesties? Mail mij je bericht. Of reageer op deze pagina.
Ik verneem graag wat jij nog wilt lezen of zien.
