Op het eiland is de natuur rond het vallen van de avond op haar mooist en er spelen zich binnen een uur tijd veel verschillende verhalen af. Ik zit hier voor mijn tentje op camping Seedune en maak deel uit van deze verhalen, want als de kampeerder maak ik mij rond zonsondergang ook klaar voor de nacht. Op het donkerste plekje van Nederland is het ook écht donker. Dat zorgt soms voor wat frustratie als ik mijn koplampje weer eens kwijt ben. Daarom bewaar ik al mijn spullen op dezelfde plek in mijn tent(behalve dus dat koplampje), zodat ik alles op de tast kan pakken. Enfin, voor het écht donker wordt hier kun je dus genieten van mooie luchten en geluiden.
Hazen huppelen over het veld, ganzen vliegen precies op hetzelfde tijdstip over en dan als de schemer valt is het geluid van de overvliegende houtsnip echt een typisch eilandgeluid. Al die vogels vliegen elke dag dezelfde route en komen uit dezelfde windrichting als de dagen ervoor. Alleen schuift het iedere dag een minuut of twee op. Aan de geluiden van de vleugels kan ik ook als ik in mijn tent lig herkennen welke vogels er over vliegen. Zo is de houtsnip niet te missen. Het dier is overdag onzichtbaar, heeft een verenkleed met allerlei tinten bruin die hem helpen op te gaan in zijn omgeving. Doordat houtsnippen korte staartjes, maar lange snavels hebben is hun silhouet ook makkelijk herkenbaar. Ze klinken met hun hoge piep als muizen en hun vleugels maken een soort zoemend en knorrend geluid, waardoor je bijna vergeet dat het maar een vogel is die over vliegt. Hun vleugels hebben een opvallende knak en hun snavels zijn lang en puntig. Ik ken geen andere vogel die mij zo kan laten schrikken als de houtsnip. Pas op het laatste moment vliegt het dier op als er gevaar dreigt, hij vertrouwt volkomen op zijn bruine jas. Iedere avond struin ik over de paden tussen de bunker en de camping. Het is een stevig rondje om mijzelf warm te lopen voor ik de koude nacht in ga. Die koude nachten maakt deze periode van kamperen ook bijzonder en uitdagend. Iets waar ik wel voor in ben. Op de terugweg richting mijn bed stop ik op de splitsing van het Scheepstrapad om te genieten van die dromerige pastelluchten. Een dikke streep oranje en goud aan de horizon met hier en daar roze strepen in de lucht. De heuvels van de duinen zijn al donker en er is nét genoeg licht om nog iets te kunnen zien. Naast mij schrikt een houtsnip van mij en ik van hem. Het dier vliegt op uit het struikgewas en als hij was blijven zitten had hij nu niet tegen mij aangevlogen. Na deze vluchtige ontmoeting kiest het dier met een hoog piepend geluid het luchtruim. “Waarom vlieg je dan ook weg, kluns” roep ik hem nog na. Het is een echte bosvogel en terwijl ik in gedachten terug loop richting tent bedenk ik mij opeens dat je ook van een houtsnip iets kunt leren: blijf altijd op je hoede, leef onzichtbaar voor de meute en maak pas geluid als het nodig is.
21:04 uur boven zee is er één ster zo ontzettend fel! Wauw. Het is de eerste ster die zichtbaar is terwijl de zon net onder is gegaan. Sterrendeskundige Nathan geeft sterrenwandelingen op het eiland, ik moet hem eens vragen welke planeet of ster zo loopt te stralen. Venus misschien?
21:10 uur kom ik terug bij de tent. De fazant heeft zijn roestplek naast mijn tent. Hij gaat stipt om 21:10uur op stok. Loopt nog een rondje om zijn boom en maakt zachtjes een tokkend geluid naar zijn hen(nen). Daarna vliegt hij stuntelig de boom in en dat gefladder maakt een hoop kabaal. Zo! Die is even stil tot morgen vroeg 5:00 uur.
21:15 uur in het bos achter mijn tent sluiten merelmannen paniekerig en luid en de avond in. Ze vliegen met een snoekduik hun podium af het struikgewas in.
21:20 uur het bandje gaat aan. Iemand drukt er op een knopje, want alle rugstreeppadden beginnen tegelijk te kwaken in de plassen van de duinvalleien. Dit is waarom ik zo graag op het eiland ben in het voorjaar. Het luide gekwaak vormt in de nacht een rustgevend monotoon geluid om bij in slaap te vallen. Puur padden en nachtegalen en verder niets.
20:45 uur roodborst zingt vanuit zijn berk op de camping. Ik blijf onder de berk staan om naar hem te luisteren, maar hij moet niets van mij hebben.
21:40 uur er komen meer en meer sterren aan de heldere hemel. Boven zee liggen drie sterren in een perfecte horizontale lijn. Welke zouden het zijn?
22:00 uur de laatste houtsnippen vliegen door de lucht. Het wordt steeds stiller buiten alleen het geluid van de kievit gaat nog lang door. Daarna nemen de geluiden van de nacht het over. Het ruizen van de zee en kwaken van de padden geven een compleet gevoel van rust. Stilte is op Schiermonnikoog ook echt stilte!
Het karakter van de vuurtoren neemt het over. Wakend over het eiland. Om drie uur moet ik eruit voor een toiletbezoek en krijgt de vuurtoren hulp van miljarden sterren die zonder lichtvervuiling zo mooi zichtbaar zijn. Ik wil niet afkoelen, maar de nacht is betoverend en ik geniet van de hemel die – zoals mijn moeder vroeger al zei – de mazelen heeft. De nachtegalen haken in en ik voel mij zo ontzettend dankbaar.
