Scroll onder de foto’s gaat de tekst verder. Open je deze nieuwsbrief in je e-mail dan kun je op de foto’s klikken om ze te vergroten. Layout is het beste op de website zelf (blog openen). Reacties zijn altijd welkom. Voor vragen gelieve te mailen.
Kiter Tim geniet van het spel met de elementen
Het is al enige tijd geleden dat ik een nieuwsbrief schreef, omdat ik ervoor heb gekozen deze zomer geen computer te gebruiken. Hierdoor leef ik een beetje onder de spreekwoordelijke steen. Geen nieuws, beperkt internet, geen e-mail communicatie enzovoort. Het voelt als vanzelfsprekend, al maakt het leven in deze huidige maatschappij erg complex voor mij. Mijn lichaam voelt zich er goed bij, maar af en toe een vertrouwde nieuwsbrief of verhaal kan ik jullie niet onthouden. Nog altijd vanaf het mooiste eiland van Nederland: Schiermonnikoog.
Tijd vliegt…
De tijd lijkt voorbij de stromen. Het wordt laag, hoog, laag, hoog water. Er is hier geen tijd, maar we spreken van ‘boottijd’. Er is hier geen tijd, maar tij. Alles op het eilandleven is aangepast aan de tijden van de boot en het getij. Ook ik pas mijn wandelingen en leven erop aan. Kijk wanneer het beste is om te mediteren en reflecteren aan de waddendijk en neem een dagelijkse duik aan de Noordzeekant. Het eiland heelt. Maar inmiddels ben ik verhuisd van mijn vertrouwde plek aan de rand van het bos, naar de boerderij in de ‘polder’ vlakbij de Waddenkant. De zang en bosvogels heb ik achter moeten laten. In plaats daarvan hoor ik aan de hongerige waddenvogels wanneer het tijd is om neer te strijken op het Wad. Op de vertrouwde grote natuurcamping Seedune mag Luna namelijk niet leven in de zomervakantie en dus bouwde ik een ‘huis’ op de boerencamping de Branding die bijna grenst aan de Waddendijk. Inmiddels heb ik de kapotgewaaide tent ingeruild voor een mini trekkerstent, maar omdat ik hier niet maanden in kan leven met een oude hond kreeg ik van een campinggast een mooie tent cadeau. Een met stahoogte. Een 3 a 4 persoonstent en dat is behoorlijke upgrade, maar of ze bestand is tegen de eilandwinden dat mag nog blijken… Wordt vervolgd natuurlijk, want we zijn hier voorlopig gestrand en zolang de wind waait zal ik blijven zwerven.
Tent met stahoogte 4mx1.85 – in plaats van 1,80x70cm
Zeeleven
Aan zee is hier veel meer te beleven dan thuis. De verschillen in getij zijn niet alleen groter, maar de stranden ook breder. Je kunt je juttersgeluk niet op hier! Afgelopen week kwam ik tijdens het vissen deze heremietkreeft tegen. Een speciaal gevalletje die nodig toe is aan een nieuw huis. Het kleintje had zijn onderkomen gevonden in een zeer oude penhoorn! Een prachtig langwerpige schelp die je in Noordwijk niet snel tegenkomt, maar richting het noorden zoals hier op Schiermonnikoog worden ze iets vaker gevonden.
Penhoorn schelp. Een langwerpig huisje van een zeeslak
Heremietkreeft in kapotte zeer oude penhoorn schelp.
Het regent zonnestralen
Omringt zijn met zee en al zijn kleuren geeft een ultiem gevoel van dankbaarheid. Ik voel mij gedragen door het water en de wind streelt liefelijk mijn wangen en waait mijn kop leeg. Het brengt dosis inspiratie en woorden vloeien zoals het water stroomt. Precies wat schrijvers nodig hebben. Alles mag er zijn, zoals het is de natuur is rauw ongepolijst zoals de gebroken schelpen in de branding. Op de rauwe dagen, wanneer wolkenvelden en zon elkaar afwisselen regent het zonnestralen boven zee. Ik sluit de dag af in dankbaarheid, zwerf in de nacht door de stille rustige straten en fiets maar al te graag rondjes eiland. Hier valt er een zware rugzak van mijn schouders en kan ik ademen. Het is een gevoel wat ik niet kan uitleggen als je niet voor langere tijd in de natuur bent geweest. Het regent zonnestralen, geluk en pure emoties wisselen elkaar af en er is ruimte voor alles wat komt.
Het regent zonnestralen, zilveren gloed en puur geluk. – Paal 3
Tuinleven
Het afscheid nemen van Noordwijk valt niet zwaar, mijn tuin achterlaten is een ander verhaal. Echter heb ik geleerd dat de tuin er voor mij is, maar ook voor de natuur. Nu de moestuin in Noordwijk een wilde bloemenzee is geworden ben ik stiekem ook trots. Natuur wint altijd. In het winkeltje op de Pluktuin hangt een tegeltjeswijsheid met de quote: ‘De tuin wint altijd.’ Met die gedachten kan ik met trots denken aan mijn tuinleven in Noordwijk, maar ik hoef er niet meer voor te leven. Zolang ik bloemen, kruiden en groente om mij heen heb ben ik gelukkig. Dus verhuisde ik naar de Tuin naast de Branding, de Pluktuin op Schier om die liefde te beantwoorden. Hier vlakbij de Waddendijk ligt 1 hectare zelfoogststuin van Janneke van der Velde. Janneke kan hier altijd handen gebruiken en het geeft veel rust in het hoofd. Terwijl de geluiden van het Wad hoorbaar zijn.
Verstopt tussen meters rijen met peulen
Daarnaast is het leven op de Pluktuin in volle gang, de bloementuin is dit jaar erg kleurrijk en prachtig. Na het waterballet van vorig jaar is er volop oogst en leveren de tuinmensen genoeg aan de horeca. Een paar keer per week fietsen ze langs restaurants om koffieprut op te halen voor de Schierse Oesterzwammenkwekerij. Terwijl ik twee weken geleden nog zo’n vier kilo peultjes per dag eraf haalde zijn de peulen alweer ingeruild voor rijen met nieuwe groente.
Sinds een aantal weken worden ook tomaten aangeboden, zoeter dan zoet. Ik snoep de hele dag frisse komkommers, sappige bessen, zoete tomaatjes en kleurrijke salades. Het is een genot om bloemen en zeeleven met elkaar te mogen combineren.
Tijdens het schoonmaken van de bedden kom ik behoorlijk wat rupsenvriendjes tegen. Bij iedere rups vraag ik mij af ‘Wie ben jij?’.
Deze rups kwam uit de spitskool tevoorschijn. Koolwitjes zien er heel anders uit dus ik dacht al gauw aan een ‘aardrups’. Die wil je als tuinder niet, al zitten er genoeg spitsmuizen en vogels om ze te bestrijden. De kleine kleurrijke vriend had dezelfde roze en lila tinten als de spitskoolbladeren. Toen ik zocht op ‘nachtvlinders in kool’ kwam ik uit op de kooluil. Een nachtvlinder, een bruine mot. Niets kleurrijks aan maar perfecte camouflage. Een donkere nachtvlinder met een soort legerprintje.
Ze mogen er af en toe best zijn, want het leven op de Pluktuin gaat in samenwerking met de natuur.
In de vroege ochtend wandel ik graag met mijn blote voeten door het natte gras over de Pluktuin. De bloemen en kruidentuin is een geschikt plekje om even een ‘zenmoment’ te nemen. Er fladdert, kruipt, vliegt van alles rond en je zintuigen worden flink geprikkeld. Je ruikt de geurende kerrie, drop, lavendel en tijm.
Vuurvlinder op kerrieplant
