De kunst van de natuur
Schiermonnikoog is bij uitstek een mooie plek voor kunstenaars. Het witte zand is rond van structuur en leent zich uitstekend voor prachtige zandsculpturen en bouwwerken. Bij paal 5 kwamen Petra en ik deze ‘zandballen’ tegen. Prachtige kogels die met de hand zijn gerold. Gemaakt in de natuur en met de natuur. Deze ballen vormen een mooie eye-catcher in het landschap (foto 1). De natuur zelf is een kunstwerk op zichzelf, maar ze vormt een doek voor creatieve mensen die zich laten inspireren door de vormen en natuurlijke materialen van het landschap om iets nieuws te creëren.
Het originele kunstwerk, zoals we het aantroffen. Foto 1.
Ik vind de zandballen zo enorm krachtig en toch rust stralen ze rust uit in het landschap. Neem even de tijd om naar de foto’s te kijken. Wat zie jij? Ze symboliseren voor iedereen iets anders. De ballen zijn kwetsbaar, maar door de enorme kracht van ontelbaar veel zandkorrels die door water bij elkaar worden gehouden vormen ze tegelijkertijd prachtige creaties. Binnen enkele dagen lag het kunstwerk onder een laagje stuifzand, poedersuiker noemde ik dit vroeger als kind. De wind had het witte stuifzand om de ballen heen geblazen en zorgt voor dynamiek en diepte in het kunstwerk. De zandballen zijn vanuit iedere positie weer net even iets anders, maar gaan toch geheel in hun natuurlijke omgeving op.
Landart in het landschap (foto 2)
Petra en ik wilden het ook proberen. We begonnen beide met één bal van modder en ontdekte al gauw de helende kracht van modder en zand. Het rollen van de zandballen is een precies werkje. Niet teveel water, want dan wordt de bal te zwaar. Niet teveel zacht zand, want dan scheurt de bal. Het werkt meditatief om te spelen met de natuur en bovenal voelde het enorm dankbaar. Het kunstwerk waar een andere wandelaar aan was begonnen werd op deze manier groter gemaakt en nieuw leven ingeblazen. Zijn of haar werk inspireerde ons en we konden bijna niet meer stoppen met het rollen van zandballen. (foto 3)
Het originele kunstwerk, met onze verse zandballen erbij. De wind moet hier zijn werk nog doen. Foto 3
De zandballen waren een uitnodiging in het landschap (foto 2). Je kon er als wandelaar niet alleen naar kijken, maar ook een stukje van jezelf aan het kunstwerk toevoegen. Iets ouds (de ballen die er al lagen) en iets nieuws (onze ballen) kwamen hier samen in één kunstwerk. Het was een bijzondere ervaring om samen met de natuur landart te maken.
Evenwicht, rust en balans. Een mysterieuze grens van veren in het landschap en aan iedere kant van de lijn één zandbal. Groot en klein. Een filosofisch en inspirerend kunstwerk aan zee.
