Rabarbervezels aan de lijn te drogen in de wind.
Het klinkt een beetje raar, touw maken van rabarber, want iedereen kent rabarber als een zure plant die alleen eetbaar wordt met veel honing of suiker. Ik ben er daarom ook geen fan van, maar af en toe is een lekkere crumble taart met aardbeien en rabarbermoes een frisse zomersnack. Ik vond de plant prachtig voor de sier, maar nam veel te veel ruimte in en vroeg veel voeding van de bodem. Daarom gaf ik mijn planten weg. Ik gaf mijn rabarberplanten weg. Als dank krijg ik soms een portie verse stengels.
Door de draden te spinnen en draaien tussen je vingers(twijnen) De stengen zijn door elkaar heen gevlochten en vormen zo een sterk snoertje.
Wie rabarber wast is het opgevallen dat het water roze kan kleuren. Dit komt door de vezels die je gemakkelijk van de stengels af kunt trekken. Een leuk klusje. Van deze vezels kun je touw maken! Je hangt ze als feestversiering aan de lijn en laat ze drogen. De ingedroogde vezels zijn vervolgens klaar om te twijnen(een knooptechniek voor natuurlijke vezels). Twijnen is een leuk proces, in de toekomst hoop ik jullie workshops te mogen geven. Als onderdeel van natuurlijk tuinieren.
De roze zure matten zien er schitterend uit in de zon. Het eindresultaat voor een eerste keer mag er ook zijn. Ik gebruik de touwtjes om mijn tomaten, zonnebloemen en planten op een natuurlijke manier op te binden. Ideaal en het ziet er vrolijk uit. Het proces kost wel wat tijd, zoals met alles in de natuur. De gedroogde vezels kun je overal mee naar toe nemen. Het is net zoals een breiwerkje eigenlijk. Je kunt het na verloop van tijd met je ogen dicht. Ideaal als je minder gebruik wilt maken van je telefoon 😉 of wilt stoppen met roken en toch iets in je handen moet hebben.
Het tussen je vingers draaien van de vezels voelt rustgevend. Je werkt met natuurproducten en de dankbaarheid is groot als het eindproduct klaar is. Bovendien is het touw in gedroogde conditie erg sterk.
NB.
Op 21 juni (de langste dag) is het oxaalzuur gehalte het hoogst in de plant. Vanaf deze dag gaat de plant langzaam weer in winterrust. Persoonlijk eet ik om die reden geen rabarber meer na deze dag. De plant wil ook zijn rust en heeft alle energie nodig om in rust te gaan voor het najaar. Ik voeg een lepeltje gemalen eierschalen door de rabarber. Er zijn mensen die krijtpoeder toevoegen. Met kalk neutraliseer je de hoeveelheid oxaalzuur. Grote hoeveelheid oxaalzuur (ook mét suiker) is niet goed voor je lijf. De rabarber kan je dan nog wel oogsten om de bladeren te gebruiken voor je composthoop. De rode rijpe stengels zou je nog kunnen verwerken voor touw.
Hieronder een fotoverslag van het rustgevende proces.
Luna schuilt tegen de warmte onder de rabarberbladeren. De bladeren zijn ook ideaal als mulch, om te zorgen dat je bodem minder snel uitdroogt.
Opgebonden tomatenstruikje met een kort koord getwijnde vezels van rabarber
Ingedroogd touwtje en een zonnebloem aan een bamboestok.
Een lekkere crumble van de stengels. Deze crumble wordt groen als je de roze vezels verwijderd.
Een vezel om touw mee te maken voelt zijde zacht aan.
En die vezels bij elkaar lijken ook op feestversiering.
Zijdezacht en prachtig in het zonlicht één sliert.
Touw van rabarbervezels, kleurrijk, vrolijk en Stevig!
Natuurlijke touwtjes van rabarbervezels. Ze zijn sterker dan je denkt.
