Met de kracht van volle maan in de natuur en in ons lijf valt het niet altijd mee. Zaterdag was het herfst terwijl deze zondag de winter weer even om de hoek komt kijken. Dat zorgt voor een hoop gevoelens, zowel in de natuur als bij ons mensen. Soms lukt los laten niet en heb ik even een zetje van de natuur nodig. Een zijn met de elementen water,aarde,vuur en lucht. Door met mijn ademhaling zoveel zuurstof mijn lijf in te pompen kan ik het zeewater in zonder het direct koud te hebben. Vanmorgen om zes uur stond ik aan. Mijn raam stond wijd open en de frisse koude mist hing boven de weg. De maan had de hele nacht mijn kamer in geschenen en mijn bed opgelicht. Ik was letterlijk verlicht. Het was een kwestie van mijn warme bed verlaten en de kou trotseren. Oef.
Soms heb ik zo’n moment dat ik denk: nu of nooit. Dus toen ik vanmorgen door had dat het had gevroren, baalde ik stiekem wel dat ik niet buiten had geslapen. Gelukkig voelde het met het raam open al alsof ik buiten sliep. Hierdoor was dat nare knagende herfst gevoel van gisteren verdwenen en werd het tijd mezelf uit te dagen. Ik wist dat wanneer ik dit zou doen ik met een schone lei de week zou beginnen.
Dus gooide ik mijn dekbed van mij af, stapte de frisse kamer in en begon meteen te focussen op mijn ademhaling. Het belangrijkste element wat je nodig hebt om de kou te trotseren is je adem. Elke duik in zee voelt anders, en de voorbereiding voelde alsof ik een examen ging doen. Ik was zenuwachtig en misselijk, maar ademde alles weg.
zeedamp boven zee
Met Luna bij mij is het een koud kunstje. Samen zijn we sterk en het geeft haar zoveel plezier als ik ook de zee in ga. Ik zette mijn fiets tegen het prikkeldraad en besloot eerst eens te aarden. Met blote voeten wandelde ik het strand op. In het ijs op het zand waren de verse konijnenpootjes van vanmorgen goed zichtbaar. Al struinend langs de waterkant voelde het harde koude zand onder mijn voeten ijskoud aan. Het was mooi om te merken dat, iedere keer wanneer ik mijn focus verloor ik het weer koud had. Ik was verbaasd dat er nog zulke golven waren terwijl de storm was gaan liggen. De laatste zeedamp hing als kleine wolkjes in de verte boven zee. Het leken wel dansende gedaantes. Hoe langer ik keek hoe meer ze leken te bewegen met de golven. De vogels rusten langs de kant, het bruisende schuim aan de waterkant. Wat ik ook zag, ik kreeg het meteen koud als ik mijn aandacht verloor. Zoals altijd voor ik begin wandel ik een stuk in stilte, keer mezelf naar de zee en vraag toestemming om te baden. Tegelijk focus ik mij op mijn ademhaling en speel een mantra in mijn hoofd af.
Samen één
Wanneer mijn voeten rood gloeiend zijn en ik een stukje leeg strand heb gevonden kleed ik mij laag voor laag uit. Steeds wandel ik weer stukje en let op mijn ademhaling. Tot ik een plekje vind waar de golven breken in de branding en de stroming niet al te heftig is. Ik pomp in een aantal minuten zoveel zuurstof in mijn lijf, dat het mij verbaasd hoe warm ik het eigenlijk heb. Mijn voeten voelen heet, maar de zee trekt aan mijn lijf. Ik leg mijn handen op mijn hoofd om geen dode vingers te krijgen en laat mijn lijf dieper zaken in de golven. Adem in, adem uit. Sluit je ogen en…..
Even, heel even is het alsof ik op een zomerse dag mijzelf laat drijven op de golven, maar die complete focus vast houden vraagt veel energie. Het hoofd neemt het over en ik schiet omhoog. Er is niets aan de hand, maar angst voerde even de boventoon. Even sprint ik uit zee, ren heen en weer en dompel mezelf daarna weer onder in de golven. De tweede keer voelt altijd minder koud. De misselijkheid trekt aan en ik besluit uit zee te gaan. Een enorme oerkracht komt vrij en ik schreeuw het uit. Wanneer ik mij genoeg focus lijkt het alsof het strand, de zee en ik samen zijn. Ik negeer de omstanders in dikke jassen en mutsen op. Ik adem mezelf warm door mijn boven lijf aan te kleden en korte bewegingen te maken. Wanneer ik warm ben kniel ik mij richting de zee en laat mijn hoofd op het zand rusten, zo kunnen mijn gedachten via de aarde wegvloeien en open ik mijn hart naar de aarde. Ik dank de zee voor zijn kracht en helende vermogen. Wanneer ik thuis kom blijf ik van binnen rillen, mijn lijf tintelt en komt weer op kracht. Ik ben weer schoon en opgeladen.
