Vandaag schrijft kunstenaar en schrijver Jacques Grégoire (56 jaar) uit Amsterdam over zijn reizen en passie voor de natuur.
Kunstenaar: Jacques Grégoire
Materiaal: Inkt op aquarel papier
Kuifleeuwerik
Direct na mijn afstuderen aan de kunstacademie in Den Haag ben ik voor het eerst naar Australië gegaan. Daar werd ik gegrepen door de natuur en de Aboriginal cultuur zodat ik besloot het jaar erop met de fiets vanuit Sydney het binnenland in te gaan om in de voetsporen te treden van de schrijver Bruce Chatwin. Door dit te doen heb ik een basis gelegd voor de reizen die ik in de 28 jaar daarna bijna elk jaar heb gemaakt naar het continent. Elke keer verdiepte ik mij verder in de verschillende gebieden, van het regenwoud in het noorden tot de woestijnen in het midden en Westen van het land. Ik leefde ruim een half jaar tussen de Aboriginals en de kennis die ik daar heb opgedaan met de liefde voor de natuur zijn de basis geworden van heel mijn leven.
De invloed van de geologie op de biotoop en de verspreiding van vogels werd de rode draad in mijn onderzoekingen naar geschikte landschappen en vogels om te schilderen. Tijdens het vastleggen van een landschap in aquarel nam ik de tijd om gedurende minimaal twee uur vanaf dat standpunt alle vogels te observeren die langs kwamen. Op deze manier ontstond de basis voor het boek wat twee jaar geleden is uitgegeven door de KNNV (Koninklijke Nederlandse Natuur Vereniging) over mijn Australische vogels. Na het uitkomen van het boek nam ik even afstand van Australië en zocht ik bij de basis waar ik ooit 28 jaar geleden was begonnen, bij Bruce Chatwin, waar ik vervolgens naar toe zou kunnen gaan met mijn zoektocht naar inspiratie.
Kunstenaar: Jacques Grégoire. Materiaal: Olieverf. Kwelwater in het duin.
Bij het verstrooien van de as van Bruce na zijn dood waren drie mensen aanwezig; zijn vrouw, zijn broer en de Britse schrijver Patrick Leigh Fermor. Ik had niet eerder van hem gehoord, maar hij bleek de meest invloedrijke Britse reisverhalen schrijver te zijn geweest. Ik las zijn biografie en wist binnen 50 pagina’s wat ik vervolgens ging doen. In de voetsporen van Patrick Leigh Fermor die dat op 18 jarige leeftijd had gedaan in 1934, ben ik in 2015 begonnen met een tocht van de Noord Zee naar de Zwarte Zee waarbij ik weer onderzoek deed naar de invloed van de geologie op de biotoop en de verspreiding van vogels binnen Europa. Dit alleen naar aanleiding van observaties, dus niet wetenschappelijk onderbouwt. Ik geef alleen een verslag van wat ik heb geobserveerd en het is aan wetenschappers om zich te verdiepen in de bijzondere dingen die ik heb gezien.
Ik onderzoek bijvoorbeeld de grens waarop Zwarte Kraaien eindigen en Bonte Kraaien het overnemen. Die grens ligt ongeveer op die van het voormalig Oostblok en nog steeds is er een duidelijk verschil te zien in het bewerken van het landschap aan de ene en aan de andere kant, maar of het daar aan ligt, dat is niet voor mij om te bepalen, maar het valt wel op. Op deze manier loop ik alleen door Europa, schilder elke dag de veranderende biotoop, schrijf alle vogelsoorten op en teken die in pen en inkt om ze nog beter te leren kennen. Van west naar oost loop ik dwars door alle vogeltrek routes van Europese vogels.
Van alle gebieden waar ik door heen loop weet ik niets. Ik verwonder mij alleen over alles wat ik zie en verdiep me in de onderwerpen die me het meest opvallen. De kaart van Europa heeft voor mij geen grenzen en wegen, maar bestaat uit grondsoorten en breuklijnen, een geologische kaart die direct invloed heeft op de aanwezige vogelsoorten en de rijkdom en het welzijn van de mensen die er boven leven.
Kunstenaar: Jacques Grégoire
Materiaal: Aquarel 10,5×24,5 cm
De Poelen biotoop afgegraven laagveen gemaakt onderweg van Amsterdam naar Gibraltar
Tijdens mijn wandelingen die bepaald worden door de richting die mijn telefoon aangeeft, loop ik door bossen en weilanden over oude Romeinse paden en wegen en kom niemand tegen. Van de 110 dagen die ik van de Noord Zee naar de Zwarte Zee heb gelopen ben ik gemiddeld 1 persoon per dag tegen gekomen. Europa is leeg als je het zo bekijkt, of wanneer je de leegte en de ruimte zoekt hoef je alleen maar een stuk te lopen, laten we zeggen 20 kilometer om rust en ruimte tegen te komen. De natuur is overal, maar niemand komt er meer waardoor het net lijkt of deze niet meer bestaat.
Wat ik heb gedaan kan iedereen doen die kan lopen, doorzettingsvermogen heeft en de tijd. Voor mij is het werk, ontspanning en een enorme verrijking waar ik elke dag, elke minuut van geniet. Wanneer ik even zit om te schetsen komt binnen een kwartier de hele natuur weer tot leven alsof ik er niet ben, een van de mooiste momenten die elke keer of ik nu in Australië of in Europa zit uitkomt.
Volgend jaar september hoop ik via de KNNV mijn boek over deze reis uit te geven. Op dit moment ben ik al weer bezig aan mijn volgende avontuur, ik loop van Amsterdam naar Gibraltar binnen een jaar en volg de trekroute van vogels van Noord naar Zuid via de rivieren de Maas, Saone en Rhone naar de Middellandse Zee en dan via Spanje en het binnenland naar de grens met Afrika.
Er gaat niets boven de natuur, ze overal om ons heen, je moet je er alleen mee omringen door er in te gaan en rust en verwondering nemen de gejaagdheid van je over. Een advies; het tempo mag niet harder gaan dan je kunt lopen, anders mis je te veel.
Mijn reis is te volgen via instagram, facebook, youtube en mijn website
Met vriendelijke groet, Jacques Grégoire
