In het nieuwe tv programma “de mist in” kijken we hoe een groep natuurliefhebbers het er vanaf brengt onder barre omstandigheden. De kandidaten zitten in een bootje in de vrieskou onder streng toezicht van twee juryleden Hanne en Bart en kunnen nergens heen, omringt met mist en water moeten zij opzoek gaan naar de mysterieuze schat en de modder man…”
Het zou zomaar een concept kunnen zijn voor een nieuw programma, met het Naardermeer als decor. Maar nee hoor, zaterdag 2 december kwamen de natuurfanaten bij een voor een gezellig winters uitje. Georganiseerd door Natuurmonumenten. Helaas waren sommige verhinderd, maar dat mocht de pret niet drukken. Samen met wat productiemensen en directie van SBS6 kropen we dik ingepakt op de fluisterboot. Met boswachter Hanne Tersmette aan het woord, en boswachter Bart aan het roer werd het in ieder geval niet saai. Hanne kent dit gebied uit haar hoofd, dus van verdwalen was geen spraken. We gingen dus niet letterlijk de mist in ;)!
Wie verzint het… Om in de maand december op een fluisterboot te gaan varen op het meer? Nou perfect. De lucht was grijs, het water was grijs maar wij waren allemaal goed gemutst. De natuur is in zichzelf terug getrokken, de bomen hingen treurig over het water bedekt met een jasje van mos. Doordat het bijna windstil was weerspiegelde zij in het water wat een surrealistisch beeld gaf. Tussen de mysterieuze natuur schoot opeens een blauwe flits langs. Het was het ijsvogeltje die zich even liet zien. Ook de watersnip en de zilverreiger kwamen kort in beeld, maar verder bleef het stil. Behalve een groepje rare vogels midden op het meer, maar die waren al op tv geweest ook. Terwijl de rijp aan de bomen hing, kraakte de boot door het eerste laagje ijs van dit jaar. “Normaal vaar ik hier nooit in de winter, lachte Hanne. Maar ik geef toe het heeft wel wat. Ik kan niet wachten om hier weer te schaatsen.”
Het is goed om te zien wat voor werk Natuurmonumenten verricht binnen dit gebied. Hanne wees ons de broedplekken aan voor de purperreiger. Dit jaar zijn er meer dan 100 nesten met Purperreigers geteld tussen het riet. Een goed teken. Ook heeft Natuurmonumenten vlonders met schelpen op het water gemaakt waar netten overheen zitten gespannen zodat de ganzen er niet gaan broeden. Een mooie accommodatie voor visdiefjes en kokmeeuwen, ze broeden met uitzicht over het water en ontbijt komt zo voorbij zwemmen. Beter kan niet voor dat soort vogelsoorten en tussen al dat water is er genoeg ruimte voor reeën, vossen én…meneer de das. Sinds dit jaar is er namelijk een das komen wonen in het Naardermeer gebied. Een tikkie frappant is het wel, want een das heeft liever geen natte voeten. Toch heeft hij genoeg snacks onder zijn voeten, want hij is namelijk gek op regenwormen. Dus dat water doet hem de das niet om.
De avond viel, al snel volgde de schemering. Een eenzame zilverreiger zat al op zijn wachtpost. Hanne legde uit dat ze in de avond bij elkaar kwamen om te slapen. Voor nu zag het er echter triest uit. Een in elkaar gedoken wit verenkleed in de ‘leegte’… Bart keerde de boot, zodat wij ons al gauw weer konden opwarmen bij het vuur en proosten op de toekomst. Al gauw gloeide mijn hele lichaam, zowel van de warmte als van het geluksmomentje.
