Foto: Tessa Yanover
Het is niet niets, een verhuizing. Vandaag verhuis ik van mijn eerste nestje buurt Oud Zeedorp in Noordwijk naar een groter nest in Nieuw Duinpark. Netjes heb ik al mijn spullen in dozen ingepakt, gesorteerd op kamer en zorgvuldig door de herinneringen van mijn leven gebladerd. Dagboeken, foto albums en kleurboeken van de kleuterschool laten mij even weer verlangen naar het kind zijn, maar bij volwassen worden hoort ook je eigen plek.
Bij het voorstellen van dhr. Heremietkreeft vraag ik eerst altijd zelf aan kinderen wie er al eens eerder verhuisd is. Er schieten altijd wel een paar vingers de lucht in, en andere beginnen al honderduit te praten over hun verhuiservaringen, maar het valt al gauw stil wanneer ik vertel over de Heremiet kreeft die zijn hele leven lang blijft verhuizen. Kun jij het je voorstellen? Ik niet! Overal in zeeën en oceanen ter wereld komen deze kreeftjes voor. Soms niet groter dan je pinknagel, andere kunnen wel 20 centimeter worden. In Nederland kennen we ze vaak als de kleine kreeftjes in zwart, geel of witte mini huisjes.
Heremietkreeften zijn een soort ‘buitenbeentjes’. En dat terwijl ze eigenlijk in een huisje wonen. Ze hebben niet een hard schild zoals andere kreeften, hun zachte lichaam zit verstopt in een huis die ze afsluiten met hun grote schaar, de kleine schaar zit verstopt. Die grote schaar dient als verdediging. Kreeften en krabben vervellen van huid, dit doet een heremiet kreeft ook, alleen die moet er ook nog eens bij verhuizen. Stel je voor en een make-over van je uiterlijk en een nieuwe woning! Een heremietkreeft is in het begin van zijn leven niet kieskeurig, een klein slakkenhuis als appartementje voldoet aan zijn eisen, maar omdat de heremietkreeft wel groeit en zijn slakkenhuisjes niet is het al gauw tijd voor een verhuizing. Alikruikjes zijn kleine huisjes die best voldoen, maar geef ze daarna maar een grote Wulk als huis hoor, beide zijn de huizen van slakkensoorten. Waar wij een heel verhuisteam voor nodig hebben, doet het ijverige kreeftje het toch écht helemaal zelf! Terwijl de huizenmarkt op het vaste land aantrekt is de huizenmarkt in de Noordzee juist minder populair.Dit omdat het minder goed gaat met een aantal slakkensoorten.
Heremietkreeftjes kraken leegstaande huizen, maar ze vinden het erg gezellig als ze een huisgenoot hebben. Symbiose noemt men dit. Er wonen andere dieren op zijn huis, maar zelf heeft de kreeft hier weinig hinder van. Een soort samenwerking, want de Anemonen vinden het wel handig zo’n wandelend huisje, en de heremietkreeft krijgt hierdoor zo mooi bescherming. De giftige Anemoon nestelt zich op het huisje van de heremietkreeft en filtert het water met hun tentakels, wanneer een roofdier de heremietkreeft wilt aanvallen, wordt deze beschermd door de anemoon. Handig toch.
Heremietkreeftjes zijn op sommige momenten in hun leven heel even nudisten, en hier schamen zij zich eigenlijk een beetje voor. Wanneer ze uit hun huisje groeien, zoeken ze eerst een tweedehands woning die ze kunnen plunderen. Ze nemen deze op hun rug naar een beschut plekje om vervolgens pijlsnel te verhuizen. In nog geen fractie van 1 seconde! “Pfff” daar doe ik wel even over hoor met al mijn hebben en houden. Ze dan echt verlegen, dat ze zich liever niet naakt laten zien? Nou, stel je voor je loopt naakt over straat. Zou je niet achter elke plek, lantaarnpaal, prullenbak willen verschuilen? Hoe doen ze hét dan? Planten zij zich wel geslachtelijk voor, o zeker wel! Hun motto is “Als we het doen, doen we het goed!” Heremietkreeften hebben een lang voorspel, tsja als je dan toch met je billen bloot moet, dan wil je ook zeker weten dat je bevrucht wordt toch? Maar hé de daad zelf is zo voorbij hoor. De kleine eitjes draagt mama kreeft nog even in haar huisje met zich mee, aan haar pootjes zitten haren en ze wappert vers water haar huisje in. Een paar weken zwemmen de baby’s naakt rond voor ze op kamers gaan.
O ja, nog zoiets. Wordt jij gek van je bovenbuurvrouw die met haar hakken door haar appartement wandelt? De hele dag door getik? Heremietkreeften jagen elkaar uit hun huis door op elkaars huisje te kloppen! De grotere heremietkreeft die wint met zijn getik, dat klinkt als gebonk op de deuren. Dat het echte klussers zijn blijkt maar weer, als ze dan toch in hun te kleine appartement moeten blijven wonen dan beginnen ze aan een verbouwing. Ze gebruiken de poliepen die vaak op hun huisje groeien als een soort cement om hun huisje te verstevigen, en de poliep krijgt als dank wat restjes voedsel, want je moet je buurman te vriend houden toch?
Foto: Tessa Yanover
Ooit vond ik tijdens een van mijn wandelingen langs het strand een gehandicapte heremietkreeft. Ik noemde hem Onhandige Harry. Je kan Harry trouwens op mijn facebook pagina en website bewonderen. Je ziet hier heel mooi zijn kleine haartjes waarmee hij voedsel uit het zand haalt. Zo, ik heb eigenlijk best respect gekregen voor dit kleine ijverige kreeftje. Wie niet sterk is, moet slim zijn toch?
