Dit is hem dan. Laten we er geen doekjes om binden. Dit dier krijgt van mij een iets wat karige introductie. Dit monstertje is de Veenmol. Een dier die je niet zo vaak tegen zult komen, want hij is vrij zeldzaam. Een dier die je niet zo snel zult opzoeken op google, want dan ziet hij er nog enger uit. Een dier die je niet zo snel zult oppakken, want hij ziet er niet bepaald knuffelig uit en tsja, bepaald knap is hij ook niet toch? In zijn Latijnse naam zitten twee dieren verstopt. ‘Gryllus krekel en talpa staat voor mol. Niet dat ik zijn reputatie naar beneden wil halen, maar de Veenmol is geen van beide.
‘Komkom kommertje, kom maar uit je holletje’ riepen wij vroeger tijdens verstoppertje spelen. De veenmol leeft ook in een hol, deze graaft hij zelf en kun je met goed zoeken ook vinden. Ik zal even de naam trouwens ontleden voor jullie. Op de eerste foto zien we de Veenmol in zijn natuurlijke leefomgeving. Nog een zeldzaamheid, want de foto is overdag in februari genomen en het diertje is vooral s’nachts actief en komt pas rond april uit zijn winterslaapje.
Oké, dat is dus één stukje van zijn naam die klopt, want hij komt vooral voor in moerasachtige veen gebieden en vochtige duinvalleien.
Maar waarom nou mol? De Veenmol is toch een insect?! Een insect van ongeveer vijf centimeter, en dat maakt hem ook nog eens de grootste van Europa. Hij heeft een kop, een borstbeen en achterlijf, voelsprieten, zes poten en segmenten. Zoals duidelijk op foto twee zichtbaar is. Ja, hoewel zijn naam wellicht een beetje raar is, is dit dus een insect. De blauwe cirkel geeft echter iets heel bijzonders aan. Opvallende enorme klauwen die kunnen graven, en snel dat hij is!
Jij zelf kunt de veenmol ook per ongeluk tegen komen. Hij is gek op moestuintjes, vochtige moestuintjes die in de schaduw liggen. Veel tuinders zijn er niet blij mee, dat er aan hun groentes wordt gezeten. Echter is zijn hobby niet tuinieren, maar eten! Sappige stengels van peentjes, en als tweede gang de dikke wormen, en soms als toetje een soortgenoot. De beesten zijn namelijk kannibalen! Ja, echte monsters, ik zei het toch…
Fotografie Benjamin vd Water
…Maar gelukkig is er in de natuur van Moedertje Groen altijd wel een romance te ontdekken. Zelfs insecten hebben gevoel voor romantiek, en hoe kan het dan ook beter worden geuit dan met muzikale klanken? Het mannetje graaft een mooie concertzaal voor zichzelf, hierin worden zijn geluiden weerkaatst en klinkt het (ook voor jou in de zomer) extra hard. Vervolgens wrijft hij net als een krekel doet met zijn poten tegen zijn vleugels(de groene cirkel op de foto) en de vrouwtjes vallen als een blok voor de violist… Lang blijft de romance niet, het mannetje wordt verjaagd en neemt de benen, of eigenlijk graaft het zijn eigen graf. Wegvliegen doet hij niet, want de veenmol gebruikt zijn vleugels zelden. Het vrouwtje zorgt trouwens nog even voor de eieren. Ze graaft verse gangen en duwt de eitjes naar een plek waar voedsel is. Als de jongen uitgekomen zijn zorgt zij dat ze de eerste dagen voedsel hebben van verse planten wortels.
Al bij al blijft de veenmol geen favoriet van mij, maar ik snap het wel. Als je onder de grond leeft doet je uiterlijk er ook niet toe. Wie niet mooi is, moet slim zijn. Stiekem zijn die graafklauwen best handig toch?
