On the road again

For English, please scroll below. unfortunately for the sake of the privacy of my cycling buddies, I cannot share any photos of us together.

---

Nederlands:

Weet je wat het is met fietsen? Zodra je begint, smaakt het naar meer. Niet die suffe trainingsrondjes door Zuid-Holland of een ommetje door de duinen. Ik heb reishonger, het gevoel wat ik krijg door onderweg te zijn en het landschap langzaam aan mij voorbij te zien gaan. Het maakt niet uit hoe laat het is en kilometers worden gewoon getallen.

Dus schreef ik mij in voor de vijfde editie van het Velotour Festival. Het festival is onderdeel van de snelgroeiende community Welcome to my Garden (WTMG). Een community waarbij mensen hun tuin beschikbaar stellen en fietsers en wandelaars Laten bivakkeren. Van stadstuin tot landgoed, van moestuin tot oude boerderijen.  WTMG is een laagdrempelige manier om mensen te ontmoeten, leuke plekken te ontdekken en veilig te kunnen uitrusten na je fiets of wandeltochten. Tijdens het Velotour Festival (link for more information) kan men 3 dagen kiezen uit 3 diverse routes van 40, 60 of 80 kilometer door de Vlaamse natuur. Ik besluit te kiezen voor de middenweg van 60 kilometer per dag.

 

 

Een beetje zenuwachtige kom ik aan bij de startlocatie in Antwerpen. Hier staan 125 fietsers met hun ‘stalen ros’ te wachten op de opening. Het is heel leuk om de diversiteit te zien aan vervoersmiddelen en mensen. Ik zie bepakte ligfietsen, bakfietsen, zitfietsen, tandems, een vouwfietsje en zelfs een fiets met maxi cosi drager voor de baby. Het enthousiasme spat er bij iedereen af en de sfeer zit er vanaf het eerste moment goed in. Al gauw ontmoet ik een fietsmaatje en sluiten er meer mensen bij ons aan. Het wordt een internationaal fietsgroepje met zelfs fietsbuddy uit Australië en Luxemburg. We kletsen wat af tijdens het fietsen, maar zodra we het bos in fietsen zijn we gezamenlijk stil en genieten van de rust. Soms worden we ingehaald en dan kom je elkaar later weer tegen bij een rustpunt. Alles gaat heel natuurlijk en we hebben weinig woorden nodig. Koffie, pintjes en food zijn echter de toverwoorden.

 

De routes zijn eenvoudig te volgen via de knooppunten, maar ik merk al gauw dat het fijn is om iemand te volgen die een fietsGPS heeft (Merci Jurgen!) Zo kan ik van het landschap genieten zonder teveel op de route te letten. Er is genoeg te zien onderweg. Boven ons zweeft af en toe een buizerd mee, vinkjes en roodborstjes fluiten in de stille bossen en op de kampeerplaats worden we verwelkomd door de zwarte specht met haar jong en nieuwsgierige eekhoorntjes.

De wanderlust stroomt al snel door het bloed en daar klinkt de stem van Willie Nelson weer in mijn hoofd:

On the road again.
Goin’ places that I’ve never been.
Seein’ things that I may never see again.
And I can’t wait to get on the road again.

In de avonden draagt iedereen een steentje bij om eten op het bord te krijgen. Er pruttelen grote pannen pastasaus en de keuken is een gezellige talenmoes van Frans, Engels en Vlaams. Ook de tweede dag en avond blijft de teamspirit alive. Terwijl we in de avond worden overvallen met grote hagelstenen, schuilen wij met tientallen deelnemers vrolijk onder een afdak.

De kilometers zijn niets, want in het mooie landschap van Vlaanderen en Belgisch Limburg gaat het als vanzelf. De routes zijn soms offroad met uitdagende smalle graffelpaden en de stuiterende kasseienweggetjes brengen mij terug in de tijd dat ik de Camino naar Santiago fietste. Daar bestaan soms hele routes uit dit soort stenen en dat is niets voor mij. De klimmetjes worden altijd beloond met mooie afdalingen, lekker eten of drinken. We drinken de eerste dag koffie in het fietscafé in Zoersel, eten de 2^e dag ijsjes aan de lekdreef bij de Abdij van Averbode en sluiten onze tour de 3^e dag af met een heerlijke pistolet. We eindigde de tour in Leuven waar we nog even met elkaar de dag afsloten voordat iedereen een andere windrichting op fietste en afscheid nam van het touren.

Na de tour besloten mijn buddy’s nog een stukje verder te fietsen. Dat stukje werd een pikante route over graffelpaden en schilderachtige landschappen. Zo klommen we die dag naar Hasselt ongeveer 400 meter en fietste we nog éven 70 kilometer extra.

Ik kan gerust zeggen dat ik er een paar fietsbuddy’s erbij heb en een ervaring rijker ben. Het kriebelt in mijn hele lijf om een nieuwe LF(lange fietsroute) te starten. Waarheen gaat de weg…

Next stop will be the horizon. English below the photo.

______________________________________________________________

You know what it is about cycling? As soon as you start, you want more. Not those boring training laps through South Holland or a detour through the dunes. I have a hunger for travel, the feeling I get from being on the road and slowly seeing the landscape pass me by. It doesn’t matter what time it is and kilometers just become numbers.

So ‘I registered for the fifth edition of the Velotour Festival. The festival is part of the fast-growing community Welcome to my Garden (WTMG). A community where people make their garden available and let cyclists and hikers camp. From city gardens to estates, from vegetable gardens to old farms, WTMG is an low key way to meet people, discover nice places and be able to rest safely after your bike or hikes. During the Velotour Festival, you can choose from 3 different routes of 40, 60 or 80 kilometers through the Flemish countryside for 3 days. I decide to choose the middle way of 60 kilometers per day. https://www.youtube.com/shorts/qVD7gYm9j3g

A little nervous I arrive at the starting location in Antwerp. Here 125 cyclists are waiting with their ‘steel steed’ for the opening. It is great to see the diversity of means of transport and people. I see loaded recumbent bikes, cargo bikes, sit-down bikes, tandems, a folding bike and even a bike with a maxi-cosi carrier for the baby. Everyone is bursting with enthusiasm and the atmosphere is great from the first moment. I soon meet a cycling buddy and more people join us. It becomes an international cycling group with even cycling buddies from Australia and Luxembourg. We chat a lot while cycling, but as soon as we cycle into the forest we are all silent and enjoy the peace. Sometimes we overtake each other and then we meet each other again later at a rest point. Everything goes very naturally and we don’t need many words. Coffee, beers and food are the magic words. The routes are easy to follow via the junctions, but I soon notice that it is nice to follow someone who has a bicycle GPS (Thanks Jurgen!) This way I can enjoy the landscape without paying too much attention to the route. There is plenty to see along the way. Every now and then a buzzard floats above us, finches and robins whistle in the quiet forests and at the camping site we are welcomed by the black woodpecker with her young and curious squirrels.

The urge to move on soon flows through my blood and there sounds the voice of Willie Nelson in my head again:

“On the road again.

Goin’ places that I’ve never been,

seeing things that I may never see again,

and I can’t wait to get on the road again”

In the evenings everyone does their bit to get food on the plate. Large pans of pasta sauce simmer and the kitchen is a cozy language mash of French, English and Flemish. The team spirit remains alive on the second day and evening. While we are hit with large hailstones in the evening, dozens of participants happily take shelter under a canopy.

It goes without saying that the kilometers are nothing, because in the beautiful landscape of Flanders and Belgian Limburg. The routes are sometimes off-road with challenging narrow gravel paths and the bouncing cobblestone roads take me back to the time when I cycled the Camino to Santiago. There, entire routes sometimes consist of these kinds of stones and that is not for me. The climbs are always rewarded with beautiful descents, delicious food or drinks. On the first day we drank coffee in the cycling café in Zoersel, ate ice cream on the Lekdreef at the Abbey of Averbode on the 2nd day and conclude our tour on the 3rd day with a delicious roll.

I can safely say that I have a few new cycling buddies and am richer in experience. I am itching to start a new LF (long cycling route). Where does the road go…

Next stop will be the horizon.