Tijdens de grauwe dagen hunker ik diep van binnen naar de eerste lentetintelingen. Ik weet echter dat het erbij hoort om met het seizoen mee te gaan en naar mijn lijf te luisteren. Toch kan ik niet wachten op het ontluikende groen, de vitamines die de bodem bedekken en het lijf voeden.
Door de aanhoudende relatief warme tempraturen ontluiken die planten die net iets meer tegen een stootje kunnen dan andere. Zo bloeit de witte en paarse dovenetel al, is duizendblad niet gestopt met bloeien en laat kleine veldkers haar prille witte bloempjes zien. In een bomenspiegel viel mijn oog op een geel zonnetje, dapper met de rozetbladeren naar het licht gericht bloeide er op de kale bodem een paardenbloem.
Mijn lijf is moe en kan wel wat bloedzuiverende planten gebruiken. Het voordeel van wildplukken is dat je niet veel nodig hebt om je lijf te voeden. Het meeste groeit gewoon in je eigen tuin of moestuin als je het aandurft de boel wat te laten verwilderen. Onkruid vergaat niet, toch? 😉 Een bekende wintergroente is de winterpostelein, die nu op alle tuinen van het moestuincomplex weer ontkiemt. Ik plukte wat witte en paarse dovenetel, jonge brandnetel, kleine veldkers en vond zelfs al wat jong kleefkruid. Duizendblad vind ik met zijn veerachtige blad niet heel fijn in de keel en smaakt ook wat bitter, maar deze plant maakt weer volop jonge pluimpjes aan.
Ook het vogelmuur groeit al wild tussen de kruidenbedden, een dankbare bron van vitamine C (en mineralen). Tot slot vond ik jonge smalle weegbree(de oude bladeren smaken vrij stug). Weegbree is ook bloedzuiverend. Oogsten doe ik momenteel in hele kleine beetjes, omdat mijn lijf al een periode geen groente uit de natuur heeft gegeten. Deze planten bevatten zoveel meer mineralen en vitamine dan onze gecultiveerde groente dat het voor je lijf een kluif kan zijn om het te verwerken. Opbouwen dus, en nooit teveel tegelijk eten. De moderne mens is niet meer gewend aan de geneeskracht van planten die ons lijf voeden. Al ons voedsel is dood!!!
Dovenetel bloeit nog.
Al bij al dwaalde ik met mijn gezicht naar beneden gericht over de kale moestuin, die vandaag weer wat rijker is aan duizenden wormen. Omdat november zulk nat weer was liep ik wat achter met mulchen. Het is enorm dankbaar werk om zo’n nauwe samenwerking met de paardeneigenaren van de paardenweides te hebben. Ik composteer de oude paardenmest graag, het maakt de bodem luchtig en zit vol wormen. Met het oude stro en oude hooi bedek ik de moestuinbedden(dat heet mulchen) en als toplaag geef ik de bedden een restje oud blad. Het voelt echt of ik de bodem ‘welterusten’ zeg. Als dank pluk ik wat kruiden voor de paarden.
Van L naar R. Vogelmuur, 3 blaadjes duizendblad, in het midden ligt kleine veldkers, daarboven brandnetel en dovenetel. Daar rechtsonder smalle weegbree. Rechtsonder: winterpostelein, 2 takjes kleefkruid en wat paarse dovenetel. Daarnaast de salie.
Vanavond kook ik dus een klein stampotje met wilde peen, teunisbloemwortel(bitter dus maar 1 stuk) en het verse groen. Ik zou jullie een precies recept kunnen geven, maar je hebt mensen die precies een kookboek volgen en je hebt mensen die maar wat doen. Ik behoor tot die laatste groep. Gewoon je knollen en wortels aan de kook brengen en stampen en eventueel kort de planten roerbakken, maar ik eet de planten net zoals een rauwe andijvie stamppot. Anders verliezen de planten zo snel hun vitamine. En de brandnetel dan? Ja! Die bak ik kort, zoals spinazie met een uitje, rozemarijn, salie en wat knoflook in de pan. Wilde planten op een moestuin? De buren zouden ze weg schoffelen, maar van mij mogen ze blijven.
Tot slot een belangrijke ongeschreven regel van onze voorouders (mede uit het boek: Een vlecht van Heilig Gras). ‘Als mens hebben we de unieke gave om dankbaarheid te uiten, bedank tijdens het plukken de planten die je verzamelt.’
Pluk nooit de eerste.
Pluk nooit de laatste.
Laat altijd genoeg staan.
Pluk alleen wat je nodig hebt (in mijn geval planten voor het avondmaal.)
en neem alleen wat je echt wordt gegeven. (in mijn geval, wat op mijn eigen land groeit)
Geef een geschenk in ruil voor wat je hebt genomen (ik geef de bodem voeding)
P.S PLUK NOOIT ZOMAAR WILDE PLANTEN, ZONDER KENNIS/ERVARING OF ALS VERVANGER VAN JE LICHAMELIJKE KWALEN EN ONGEMAKKEN.
