Ik gun de bruid en de bruidegom samen met hun kleine dochtertje een prachtig leven. Zij droeg een zalmkleurige cocktail jurk van kant en haar dochter een roze prinsessen tutu jurkje. De kleine meid had een mooie bloemenkrans in haar haar, er waren ballonnen, bloemen, taart en champagne en een groepje mensen in vrolijke kledij. Op het eerste gezicht een gezellig knus feestje. En zag er heel liefelijk en romantisch uit, maar er waren ook confetti kanonnen… Een luide knal en gouden en zilveren snippers dwarrelde met de wind mee zo het water in van het meer. In het zonlicht leken de snippers een gloed te creëren van goud.Oos
Prachtig! Iedereen moest lachen toen de bruidegom onder de snippers zat en de kleine prinses ze probeerde te vangen. Ik heb de minuten geteld. Twee minuten. Twee minuten van waardering, van blijdschap van geluk dat het echtpaar in de regen van confetti stond. Daarna vergat iedereen de knallen, vergat iedereen de snippers. Ze lagen er verloren bij in het gras. Alleen de wind had er nog oog voor. De wind speelde met de glinsterende plastic folie versiering. Hij blies ze over het water en nam ze mee naar het midden van het meer.
Daar drijven nu honderden snippers honderden jaren. De glans zal er af gaan, net als bij een huwelijk in de loop der jaren. De snippers zullen dwarrelen naar de bodem en dan? Blijven ze daar liggen? Of neemt de wind ze verder mee? De sloten in, de zee op? Gaan de glinsterende confetti’s zelf op huwelijks reis? Wie kijkt nog naar ze om? Wie denkt nog aan ze? Belanden ze in de buik van een vis of vogel? Of gaan ze heen en vermenigvuldigen ze zich als micro plastic, als nano deeltjes. Vervuilen ze uiteindelijk ons drink water? Ons zand? Ons voedsel?
Kijk nog eens naar die glinstering op het water. Honderd liter water vervuild in één zucht en met één knal.
Ik gun ze al het geluk van de wereld, maar vooral hun kleine prinses. Zij krijgt het moeilijk. Zij is de generatie die voor de aarde moet gaan zorgen en voor haar kinderen. De glans zal dan verdwenen zijn en de glinstering is een doffe gloed geworden.
Dit is niet zomaar een verhaal. Wekelijks nuttig ik mijn kop koffie bij mijn favoriete restaurantje aan het water in Noordwijkerhout. Een prachtige locatie voor bruiloften en blijkbaar gebruiken meer mensen de confettikanons. Bij het entree inmiddels op de parkeerplaats en aan de andere kant van het meer vind ik nog altijd die glinsterende plastic folie. Ik ruim op wat er niet hoort, maar kan niet elke vezel confetti opruimen. Het zal er vast heel feestelijk uit zien die twee minuten van goud en zilver door de lucht dwarrelen, maar ik breek als ik het zie. Samen nog meer mensen dat weet ik zeker. Uiteindelijk trouw je en vier je feest met intentie samen gelukkig te worden en gezond, toch? Waarom zoveel onzinnige plastic troep eromheen. Een feest hoort puur te zijn! Ik hoop dat mensen ook de omgeving waarin zij trouwen gezond willen houden, want wat is een huwelijk zonder gezond thuis?
p.s boodschap aan alle feest en partij locaties, wellicht iets om over na te denken als jullie buiten een feest hebben. Wees trots op je locatie en sta dit soort vervuiling niet toe! Het zou fijn zijn als dit bericht gedeeld gaat worden. Helaas denken nog te weinig mensen en horeca eigenaren na over de gevolgen van twee minuten glinsteringen.
Groene groet,
