Het schrijven van een kerstblog valt nog niet mee. Het onderwerp moet niet te zwaar zijn, maar wel een boodschap hebben, althans dat vind ik. Het mooie aan schrijven is dat je een verbinding aangaat met de lezer en met de woorden in je hoofd. Ik kies een onderwerp uit aan de hand van natuurfoto’s en zo begint het avontuur in mijn hoofd…
…Rond deze tijd wordt je tussen alle commerciële bende ook bestookt met kerstboodschappen. Letterlijk en figuurlijk. De supermarkten beconcurreren elkaar door in te spelen op de emoties van de consument met zielige kerstreclames. Ook alle goede doelen gaan nu los! In mijn woning woonde vorig jaar nog een lieve oude dame, ik vergeet nooit haar glimlach op haar gezicht. “Tessa, ik heb hier ruim 45 jaar gewoond met veel plezier en nu gun ik jou mijn huis. Koester dit plekje.” Ik ken de deze mevrouw niet, maar ik heb haar leren kennen dankzij haar post. Zij had haar hart op de goede plek. Ik ontving stapels brieven van goede doelen van deze mevrouw. In één jaar tijd heb ik ruim 20 goede doelen voorbij zien komen. Ook al die goede doelen spelen in op de kerstgedachten van de mens. We willen geloven dat we goed doen als ‘we’ geld geven. Record bedragen worden er opgehaald tijdens kerstmarkten en in het glazen huis, maar ik heb soms het idee dat de mens zich zelf voorbij loopt. Die druk van willen presteren en dus het idee hebben iets te moet en doneren voor een goed doel is groter dan ooit, maar de verbintenis die men met elkaar in de drukke tijd aangaat is uniek. Niet het geld, niet de donatie maar de daden zorgen voor een geluksmomentje.
Een uniek cadeau het hele jaar rond is onze Nederlandse lucht. Die herinnert mij eraan dat alles zo snel aan je voorbij gaat, zeker in deze samenleving. Ik betrap mij er dagelijks op dat ik weer aan het rennen ben. Wanneer ik het écht niet meer bij kan benen in deze drukte ga ik ergens zitten en kijk ik naar de lucht. Ik zie de wolken aan mij voorbij gaan. De klok tikt verder, maar mijn wereld staat even stil. Het is zo prachtig, de lucht en het leven, ze zijn nooit het zelfde. Ze zit vol kleuren, patronen en wolken in allerlei vormen. Vandaag wellicht niet, maar op dit soort dagen zorgt de lucht voor een decor. Nu de lucht een grijze massa is zorgt het voor een eenzaam decor. De bomen met hun kale takken staan als geraamtes tegenover de grijze lucht. Een paar zwarte vogels die afsteken bij dit grijze gordijn. De lucht trekt zich van niemand iets aan. Hij waakt boven ons. Wij leven en worden geleefd en de lucht? Die doet waar hij zin in heeft.
Mijn boodschap: probeer in het nieuwe jaar, wanneer je merkt dat je aan het rennen bent heel even stil te staan. Kijk omhoog! Het maakt niet uit waar je bent. Verbreek het ‘moeten’. Als het leven één kerstdiner zou zijn, dan zou je na een drie gangen diner tenslotte ook kiezen voor een luchtig toetje toch? Dus leef je leven, als een toetje. Onthoud: niets moet. Houdt het luchtig.
Fijne feestdagen!
Warme groet,
Moedertje Groen
